Mac Morange επιθυμία που πήρε λάθος δρόμο

‘Make up for your alter ego,’’ είναι το slogan της βρετανικής Illamasqua και μια βόλτα τις προάλλες απο το σταντ στα Selfridges με έκανε να καταλάβω το γιατί. Ο συμπαθέστατος και ευγενέστατος πωλητής που με εξυπηρέτησε, είχε άψογα βαμμένα χείλη στο κόκκινο της φωτιάς.

Βασικά πήγαινα στα Mac για να τεστάρω το Girl about Town και το Morange, αλλά είχε κόσμο και έτσι έκανα μια στροφή 180 μοιρών και κατευθύνθηκα στα Illamasqua (το οποίο ακούγεται λες και έχει βγει απο βιβλίο του Τόλκιεν). Έχει όμορφα έντονα χρώματα στα κραγιόν, μοναδικές μεταλλικές κρεμώδεις σκιές και οκ τιμές, πάνω κάτω ίδιες με τα mac. Βασικά θα τα περιέγραφα ως τα εκκεντρικά αδελφάκια τους, γιατί προτείνουν έντονα μεν λίγο πιο extreme δε look, όπως αυτό





Εμένα με ξέρετε τώρα (βλ. Peacocky), δεν λέω όχι σε ένα μπλε κραγιόν (για το βράδυ πάντα με totally bare face), αλλά τελικά πήρα ένα σκούρο σωμόν να το πω, το Brink, και ένα μολύβι κονσίλερ.






Το κραγιόν που μου θυμίζει την έκφραση on the brink of collapse (στο χείλος της καταστροφής, παρακμιακό όνομα τελείως) είναι ζεστό, ματ αλλά δεν ξηραίνει τα χείλη και θα έλεγα ότι απλωμένο δεν φαίνεται και τόοοσο έντονο, όπως πχ φαίνεται το Morange της Mac. Μπορείτε όμως να ''δυναμώσετε'' την ένταση βάζοντας κονσίλερ στα χείλια, ή να την ''ελαττώσετε'' απλώνοντάς το με πινέλο και μετά να το ταμπονάρετε με τα δάχτυλα. Έτσι θα έλεγα ότι πολύ εύκολα φοριέται και για πρωί και είναι πολύ ωραίο για κοκκινοκάστανες συνδυασμένο με λίγη μπρονζέ επιδερμίδα (ή με τερακότα της γκιρλέν). Το κονσίλερ ο πωλητής μού το πρότεινε ως μέθοδο διόρθωσης του περιγράμματος των χειλιών, δηλ. πώς να τα κάνετε να φαίνονται τεράστια - απλώς ακολουθείτε την γραμμή γύρω απο τα χείλια και σβήνετε με ένα πινέλο. Εάν δεν φοράτε σκιά, γιατί βιάζεστε τα πρωινά όπως εγώ, μπορείτε να φωτίσετε το μάτι περνώντας το καπάκι με μια γραμμή και μετά να τη σβήσετε με ένα πινέλο και πάλι.

Εντυπώσεις - Δεν ξέρω...είχα υψηλές προσδοκίες τουλάχιστον για τα κραγιόν. Το αποτέλεσμα δεν κρατάει και δεν είναι και τόσο έντονα δραματκό, τύπου άλτερ έγκο. Επίσης δεν μου άρεσε η συσκευασία. Τη βρήκα κάπως φτηνή, πλαστική, ενώ κάτι που με ξύνισε ήταν το σταντ στο πολυκατάστημα - έλειπαν κραγιόν, ήτανε κάπως βρώμικο χωρίς να έχει κόσμο. χμμμμ

Σχολή Καλών Τεχνών

Απο το υπέροχο blog της βρετανικής Vogue:



Το λουκ είναι απο την χειμωνιάτική συλλογή της γνωστής σε όλους μας Vivienne Westwood. Μακράν το αγαπημένο μου. Μπορεί να παραπέμπει σε εικόνα τύπου "τα αγαπημένα μου ανηψάκια μού έκλεψαν τα mac pigments'', αλλά το φαντάζομαι λίγο πιο toned down - υπέροχα φωτεινά λιλά και χρυσά pigments στα μάτια, φραουλένια μάγουλα και κερασένια χείλη (ΠΟΙΗΣΗ) σε creamy επιδερμίδα. ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ. Σίγουρα θα το δοκιμάσω.

Mac Peacocky

όχι μην χαίρεστε....


α. έχετε ξεπαραδιαστεί ήδη στο ebay (στα nyx, essie, barry m, coastal scents σας κόβω) και δεν έχετε ούτε δεκάρα τσακιστή
β. έχει κάνει ήδη sold out η σειρά και δεν βρίσκετε την Dalliance που είχατε σταμπάρει στο μπλογκ της modestybrown και της temptalia.
γ. κοντεύετε να βγείτε απο το παράθυρο και οι δικοί σας σάς απειλούν με intervention απο τους make up addict anonymous....

ε, οκ, συμβιβάζεστε με την promo κάρτα της εν λόγω σειράς, την οποία μάλιστα μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ως σελιδοδείκτη. Με την Dalliance, βρε κουτά, μπορείτε να κάνετε τέτοια ''μαγικἀ''???? πφφφφ....

Καλέστε τα ματ

Λίγο quickie το ποστ, αλλά ορίστε τί μου αρέσει αυτή τη στιγμή..

(βλέπω μια τρίχα, σόρυ. μόλις ''μαγάρισα'' το ποστ μου)....


mac bamboo στο κινητό βλέφαρο και lower lash line, chanel bolide στη γωνία και radiant perfect purple 32 (τη σκούρα δαμασκηνί σκιά)για ένταση κατά μήκος των βλεφαρίδων και στη γωνία, αλλά και αντί για μολύβι. Αρκετά σικ, χειμωνιάτικο και ματ. Ειδικά την mac bamboo την οποία έχω τουλάχιστον πέντε χρόνια, είχα καιρό να τη χρησιμοποιήσω γιατί μου φαινότανε πολύ καφεκίτρινη και έβρισκα ότι δεν μου πήγαινε, με έκανε ιδιαίτερα χλωμή (nc20). Συνδυασμένη όμως με ''σκονισμένα'' δαμασκηνί κάνει μια ιδιαίτερη αντίθεση. Το όλο λουκ είναι ματ, το οποίο μου αρέσει για πρωί. Τελειώνουμε με δαμασκηνί μάσκαρα faux cils YSL.



Το ρουζ είναι Laura Mercier Wild Bouquet, αρκετά φυσικό και πολύ καλό για contouring ή άμα σας έχει τελειώσει η bronzing πούδρα (είναι αρκετά buildable).



Στα χείλη το ματ toffee 26 της Radiant, το οποίο μου θυμίζει εκείνα του bodyshop στην πράσινη συσκευασία που φορούσαμε στο Λυκείο.




Επίσης μου αρέσει αυτό -




Με εξιτάρει αυτή τη στιγμή το σκούρο μυστηριώδες σκονισμένο ματ γκρι σε όλο το μάτι και στο κάτω βλέφαρο μια δόση τυρκουάζ-ζαφειρένιου χρώματος. Μου αρέσει το smokey eye να φαίνεται λίγο όπως όταν ξυπνάμε το πρωί με υπολείμματα του μακιγιάζ στα μάτια(να μην φαίνεται δηλαδή τέλειο), αλλά ούτε και να φαίνεται πολύ έντονο. Γι αυτό αποφεύγω να το πλαισιώνω με σκούρο μαύρο μολύβι, εκτός και αν θέλω να είμαι σαν την Καίτη Γαρμπή. Τελειώνουμε με σκούρα μπλέ ή μαύρη μάσκαρα.



Μια δόση ανοικτού μπλε χρώματος στο κάτω βλέφαρο βρίσκω ότι σπάει λίγο τη μονοτονία ή την αγριάδα του smokey με έναν ευχαριστο τρόπο.

To(o) 'niche' or not to (o) 'niche'?

Σαν τυπική beauty junkie, πολλές φορές θέλω να δείχνω ''ψαγμένη''. Σε τέτοιες περιπτώσεις όλοι οι δρόμοι οδηγούν στα Space NK, κάτι σαν τα δικά μας Beauty Works, τα οποία τώρα τελευταία το έχουν ρίξει πολύ στον φυσικό τρόπο ζωής, αναδεικνύοντας μάρκες καλλυντικών που δεν περιέχουν sls ή parabens (πολύ cult αυτή τη στιγμή), συστατικά που μπορεί να προκαλέσουν αλλεργίες, ευαισθησίες ή και να έχουν άλλες βλαβερές συνέπειες.

Σε μια απο αυτές τις usual επισκέψεις, το μάτι μου έπεσε σε αυτό.



Ένα ''τονωτικό'' serum (ένα κίτρινο διάφανο τζελ είναι βασικά) για το σώμα με καφείνη, παπάγια και κάτι άλλα εξωτικά συστατικά, τα οποία λέει δίνουν ένα χαστούκι στο κυκλοφορικό σύστημα και λένε ''adieu'' στη χαλάρωση. Γιατί ναι, για τη χαλάρωση το πήρα και για τον έξυπνο τίτλο, ''Sos Circulation serum''. Γενικά δεν πιστεύω σε κρέμες αδυνατίσματος ούτε σε κρέμες κατά της κυτταρίτιδας. Έχω χρησιμοποιήσει αλλά δεν νομίζω ότι βλέπεις αποτέλεσμα. Το εν λόγω προιόν όμως μου κέντρισε την φαντασία γιατί όπως μού είπε η ιδρύτρια της εταιρείας, την οποία κιόλας γνώρισα σε customer event, είναι καλό για την αντιμετώπιση της κατακράτησης υγρών, η οποία ευθύνεται, ειδικά μετά τα 30, για εκείνη την αντιαισθητική όψη φλούδας πορτοκαλιού στα μπράτσα, πάνω απο τα γόνατα κτλ. Κοινώς, ψἀρωσα, έσκασα 28 λίρες (30 ευρώ) και το δοκίμασα για 25 ημέρες, όσο δηλαδή κράτησε το προιόν.

Και εδώ βρίσκεται το ερώτημα. Είναι πάντα καλό να ψάχνεσαι? Και τί ακριβώς θα πεί cult και niche προιόν? Ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα ο ντόρος?

Όχι.

Στην θεωρία,εντάξει, εκεί όλα καλά. Έμαθα πχ πώς η εταιρεία Elemental Herbology ιδρύθηκε απο την ''spa consultant'' Kristy Goodger, η οποία παλιότερα δούλευε και για την Elemis, και η οποία - επωνυμία - συνδυάζει την φαρμακευτική ιδιότητα βοτάνων με την ασιατική ας πούμε εμπειρία των πραγμάτων (μού κάνει δηλαδή αρκετά Ζεν). Οκ, μέχρι εδώ όλα καλά.

Η ιδρύτρια, η οποία ήτανε συμπαθητική, μού έκανε επίσης διάλεξη ότι πρέπει να είμαι πειθαρχημένη. Να χρησιμοποιώ το προιόν δυο φορές την ημέρα σε γλουτούς, μέση και ώμους, ενώ έδωσε ιδιαίτερη προσοχή και στο γεγονός ότι δεν πρέπει να τα περιμένω όλα απο το προιόν αλλά να καταβάλλω και εγώ λίγη προσπάθεια, τουτέστιν να πίνω όπως θα δείτε, αφέψημα απο αγριοραδίκι (dandelion tea= διουρητικό), να τρώω σέλινα και ρόδια κτλ κτλ.



Οκ, ναι είναι γεγονός ότι πρέπει να υπάρχει συνεργία πραγμάτων, αλλά βρίσκω πώς πολλές ''niche'' μάρκες βρίσκονται εκτός τόπου και χρόνου. (σημ.Για εμάς εδώ στο Γιου Κει, τα φρούτα και τα λαχανικά, πόσο μάλλον τα ραδίκια, είναι πολυτέλεια). Βλέπουμε συνήθως πολύ καλή συσκευασία, πολύ καλό μάρκετινγκ μέ έμφαση σε διάφορα ''ψαρωτικά'' συστατικά που μάς δίνουν την υπόσχεση ότι θα αλλάξουμε τη ζωή μας προς το καλύτερο (θα πίνω τσάι αγριοραδικιού αντί για δέκα κούπες καφέ και θα κάνω γιόγκα κάθε μέρα), αλλά όλα αυτά στην πράξη είναι - 'συγνώμη κιόλας' - kourafeksala, πολύ κακό για το τίποτα. Εντάξει να είμαστε ανοικτόμυαλες, αλλά δεν είναι κακό οι μάρκες να είναι και λίγο ''down to earth''. Πιστεύω εντωμεταξύ ότι τέτοιες πολύ χάι ιδέες έχουν ένα ιδιαίτερο κοινό - πχ εκείνη την ημέρα στο customer event είχανε μαζευτεί ένα σωρό κυρίες και δεσποινίδες, οι οποίες ''υποφέρανε απο στρες γιατί ανακαινίζανε την κουζίνα του σπιτιού τους''. Τί προτείνει η ειδικός? Ένα αφέψημα απο αγριοραδίκι.

Εν ολίγοις, το τζελ δεν ήτανε τίποτα σπουδαίο, παρόλο που έκανα κάθε πρωί bodybrushing. Βέβαια ίσως να πρέπει να αγοράσω και δεύτερο μπουκάλι γιατί θα μου πείς 25 μέρες δεν είναι και τίποτα, αλλά έχω ενδοιασμούς. Δοκίμασα πχ ένα δείγμα με κρέμας ημέρας και ήτανε ότι πιο χάλια έχω δοκιμάσει στη ζωή μου - σαν να αγοράζατε μια κρέμα απο το σουπερμάρκετ. Θέλω επίσης να πώ ότι έχω αγοράσει και άλλες niche ψαγμένες μάρκες καλλυντικής περιποίησης, οι οποίες μάλιστα ήταν και πολυδιαφημισμένες, αλλά πια αρνούμαι να σκάσω ένα σωρό λεφτά (γιατί στοιχίζει το ψαγμένο) για κάτι που 9 στις 10 δεν έχει αποτέλεσμα, παρά μόνο δημιουργεί εντυπώσεις. Προτιμώ δηλαδή να πάρω μια κρέμα που την έχει φτιάξει η φαρμακοποιός της γειτονιάς μου και να μείνω ήσυχη.

Πέρλες και μαργαριτάρια

Πολύ μελάνι έχει χυθεί σε αυτό το μπλογκ για τη νέα συλλογή της Chanel (η οποία τιτλοφορείται Les Perles de Chanel, κλασσικά)και το ξέρω ότι σας έχω πρήξει. Τί να κάνω αλλά μου άρεσε η καμπάνια, μου άρεσαν τα shimmery plum /greys και το όλο παλ smokey λουκ.



Περνώντας απο το σταντ, τα δοκίμασα ΟΛΑ και όταν λέμε όλα, εννοούμε όλα. Βέβαια, η χαρά μου έμεινε εκεί. Η παλέτα οκ δεν είναι και κάτι σούπερ ή κάτι το αξιόλογο, όπως συνἠθως γίνετε με τις σκιές της Σανελ, οι οποίες ναι μεν έχουν φοβερή ποιότητα, αλλά οκ σαν αποχρώσεις είναι ''πολύ κακό για το τίποτα''., κοινώς βαρετές. Όχι κάτι σπουδαίο όταν τη δειγμάτισα στο χέρι, παρόλο που διαβάζω σε διάφορα μπλογκς ελεγείες για τους ιριδισμούς τους. Σόρυ, αλλά το ριάλιτι απέχει.

Τις προάλλες που μπήκα στα γνωστα μας Superdrug, μετά απο τουλάχιστον 244637467 χρόνια, βρήκα αυτό.



Ένα πραγματικό μαργαριτάρι.



Γενικά δεν είμαι φαν του μαγαζιού γιατί είναι πολύ τινέιτζερ φάση. Δεμ μου αρέσουν οι μάρκες τύπου sleek, barry m, me me me, κτλ λόγω κακού staying power, αλλά επειδή δεn είμαι σνομπ, νομίζω πώς είναι απο εκείνα τα μαγαζιά που μια στο τόσο μπορεί να βρείς έναν μικρό θυσαυρό. Όπως αυτό...

Μά δεν είναι ίδιο με την παλέτα της Σανέλ ?? (οκ σχεδόν)...Και ήτανε και το τελευταίο.



Με έχει ήδη συνεπάρει η ποιότητά του, η διάρκειά του, το γεγονός ότι τα χρώματα φοριούνται και πρωί και βράδυ. Και όλα αυτά με 50 τοις εκατό έκπτωση, δηλαδή 1.75 λίρες = 2ΕΥΡΩ. Η μάρκα πάντως έχει φοβερές παλέτες σκιών, παρεπιπτόντως, οι οποίες μοιάζουν με αυτές των bourjois/chanel.

Πλήρης συντονισμός χθές

όπως βλέπετε οι τρίχες είναι στην επικαιρότητα...(τρία πόστς για τρίχες την ίδια μέρα)

Τρίχες κότας

και τρίχες κατσαρές


Αυτά είναι τα ωραία του μπλόγκινγκ.. Καλό λούσιμο...

Hair: the musical (not)

Η μητέρα μου μπορεί να μην είχε ποτέ πρόβλημα που δεν ''έγινα γιατρός'' πχ, αλλά σίγουρα έχει που δεν είχα ποτέ πλούσια λαμπερά και προπάντων ίσια μαλλιά. Πάντα όταν με βλέπει μού πετάει - ακόμα και σε τέτοια ηλικία - ένα ''χτενίσου'' που ξέρει πόσο με ''στέλνει''...ενώ ξέρει πως χτενίζομαι.

Το τελειωτικό χτύπημα το έδωσε πρόσφατα φίλτατη γειτόνισσα, η οποία τής έκανε μάλιστα και σχόλιο ''η κόρη σας δεν έχει πολλά μαλλιά΄', αντί πχ να πει κάτι άλλο πιο ουσιαστικό. Όπως είναι φυσικό, ρώτησα τη μητέρα μου τί ακριβώς εννοούσε γιατί ακόμα δεν έχω καραφλιάσει.

Κανείς θα νομίζει ότι δεν έχω μαλλιά ή ότι έχω bold patches. Δεν ισχύει. Απλώς έχω άτονη, σπαστή κόμη (με λεπτή τρίχα), την οποία λούζω κάθε μέρα και την οποία συνήθως μαζεύω σε μια μικρή αλογοουρά. Ποτέ μα ποτέ στη ζωή μου δεν έχω ξεφύγει απο αυτό, αλλά ούτε και απο το κοντό καρέ με λίγη φράντζα καθότι λόγω φυσιολογίας της τρίχας μου, δεν μπορώ να υποστηρίξω τίποτα άλλο. Το χτένισμα δε, δεν στέκεται με τίποτα. Δέκα λεπτά μετά απο το κομμωτήριο, και έχει ''πέσει''.

Όπως είναι φυσικὀ, το κυνήγι για το καλό σαμπουάν, την καλή μάσκα είναι αέναο. Έχω δοκιμάσει πάμπολλα με τη μεγαλύτερη απογοήτευση απο τα Kerastase και τα Phyto. Παρόλο που έχουν φοβερές κατηγορίες (λιπαρές ρίζες με ξηρές άκρες) οι οποίες πιάνουν όλο το φάσμα, δυστυχώς τα σαμπουάν τους είναι βαριά. Η τρίχα λαδώνει γρήγορα. Έτσι η πολύ καλή μάσκα της Phyto ενώ δίνει όγκο δυστυχώς το αποτέλεσμα είναι προσωρινό. Την επόμενη μέρα το μαλλί θέλει και πάλι λούσιμο.



Αντιθέτως τα προιόντα του Frederic Fekkai (γάλλος που πήγαινε για γλύπτης, αλλά μετακόμισε στη Νέα Υόρκη και έγινε διάσημος κομμωτής) είναι η πλήρης Ευτυχία. Είναι πανάκριβα (20 λίρες= 22 ευρώ το σαμπουάν ή η μαλακτική πχ) αλλά βρίσκω ότι αξίζουν τα λεφτά τους μέχρι την τελευταία δεκαρούλα.



Εδώ και δυο εβδομάδες χρησιμοποιώ την μαλακτική της μάρκας του με πρωτείνη γάλακτος και σόγιας (οκ). Πρώτον, βγαίνεις απο το μπάνιο και η μυρωδιά είναι απίθανη (κάτι ανάμεσα σε γάλα, μέλι και καρύδα). Δεύτερο, στεγνώνεις το μαλλί (χωρίς πολλά πολλά) και είναι σαν έχεις βγεί απο το κομμωτήριο. Τρίτο, το μαλλί δεν χρειάζεται λούσιμο κάθε μέρα. Οκ μπορεί να μην είναι τέλειο, αλλά μόνο το γεγονός ότι μπορεί να περιμένω δυο ημέρες χωρίς να λουστώ, για μένα, είναι θαύμα. Τα μαλλιά μου είναι πιο γερά. Τέταρτο, η κοπέλα του σταντ δεν με φόρτωσε με ένα σωρό προιόντα της μάρκας. Μου είπε πάρε αυτό ή τη μάσκα και θα δείς. Δεν είπε πάρε και αυτό και αυτό και αυτό. Επίσης σημαντικό, ότι την μαλακτική ειδικά πάνω στα αδύνατα, χωρίς όγκο μαλλιά, δεν την απλώνουμε παντού, παρά μόνο στις άκρες και λίγο πιο πάνω. Εγώ πάντως έχω δεί αποτελέσματα. Οκ, ακριβά, αλλά τελικά επένδυση. Επόμενος στόχος?? Το σαμπουάν για όγκο(Θεού θέλοντως και μπάτζετ επιτρέποντως...) Πάντως ωραίο προιόν και το Salon Glaze, μια κρέμα που την αφήνουμε δυο τρία λεπτά και την ξεβγάζουμε μετἀ και η οποία δίνει λάμψη.

UPDATE και mental note to myself: Διαβάζω πώς το θυμάρι σε έλαιο βοηθά στην τόνωση των μαλλιών (αν και δεν είμαι σίγουρη για το μασάζ με λάδι σε λιπαρή τρίχα), ενώ τα άτονα, λεπτά μαλλιά είναι ένδειξη έλλειψης σιδήρου. χχμμ