La vita e μπέλα a Milano

Την έχουμε ''δεί'' λίγο τζετσέτερ? Τσεκ.

Αρχές Απριλίου, είχα την τύχη να βρεθώ στο Μιλάνο, το οποίο είχα επισκεπτεί ξανά πριν απο 12 χρόνια. Τότε δεν με είχε εντυπωσιάσει. Αυτή τη φορά μου άρεσε περισσότερο, ίσως γιατί ευχαριστήθηκα καλό φαγητό και καλό καφέ, το οποίο είχα ανάγκη.

Σε γενικές γραμμές -
Αυτό που πήρα σαν αίσθηση ήταν ένα γενικότερο ''σκούπισμα'' της πόλης απο λαθρομετανάστες/μετανάστες. Θυμάμαι πριν απο τόσα χρόνια που είχα πάει, δεν μπορούσες να κάνεις βήμα αν δεν σου την έπεφτε κάποιος κινέζος με την πραμάτεια του και θυμάμαι ότι ήταν ιδιαίτερα πιεστικοί. Δεν το κουνούσαν αν δεν αγόραζες κάτι. Αυτή τη φορά, όλοι αυτοί πια έχουν χαθεί μυστηριωδώς τουλάχιστον απο το κέντρο. Ενδιαφέρον ότι η πόλη τουλάχιστον στα μέρη που κινήθηκα, δεν έδειχνε σημάδια οικονομικής κρίσης. Η Ιταλίδα με το εντυπωσιακό της μαύρισμα, το έντονο μακιγιάζ και την εγχειρισμένη μυτούλα/φουσκωμένο στήθος/κτλ έμοιαζε απτόητη τόσο στο σόπινγκ όσο και στο κομμωτήριο (τα οποία ήταν γεμάτα). Αρκετοί τουρίστες με ''χοντρά''??? πορτοφόλια δεν είχαν πρόβλημα να δώσουν εκείνο το γελοίο cover charge των 2 ευρώ ανά άτομο για χρήση τραπεζομάντηλου και κουταλομαχαιροπίρουνων στα εστιατόρια - μια χρέωση που έδινε και έπαιρνε στα κεντρικά ρεστωράν. Ωραίος καφές, απο τους καλύτερους, αλλά ο καπουτσίνο οκ 5 με 7 ευρώ? Γουί λάβ Μιλάνο αλλά όχι και έτσι. Οκ οι μιλανέζοι άντρες - Ίσως ό,τι χειρότερο κυκλοφορεί στην πιάτσα. Δεν λέω ορισμένοι ωραίοι και περιποιημένοι, αλλά τόσο ναρκισσιστές, τόσο λατίνοι εραστες έτοιμοι να κοιμηθούν με ό,τι κυκλοφορεί -γάτες, τραπέζια στο πεζοδρόμιο, φυτά. Ακόμα πιο τραγικό - στο Μιλάνο είδα τα χειρότερα και τα πιο κακοβγαλμένα φρύδια που έχω δεί στη ζωή μου ΣΕ άντρες. Δεν το βρίσκω απίστευτο που υπάρχει σχετικό γκρουπ και στο facebook. Για τα φρύδια των Ιταλών θα μπορούσα να μιλάω ώρες, αλλά φτάνει με τις γκρίνιες.

Ενδιαφέρον επίσης ότι μια ας πούμε πιο ''μποέμ'' αρτίστικη περιοχή η Brera έχει γεμίσει με μαγαζιά τύπου Accessorize, Gucci και Brooks Brothers. Δεν ξέρω μήπως οι πόλεις της Ευρώπης έχουν αρχίσει να μοιάζουν σε επικίνδυνο βαθμό? Δεν υπάρχει πια διαφορά, ανάμεσα σε Λονδίνο, Παρίσι και Μιλάνο. (οκ άλλη μια γκρίνια).

Αυτό όπως που μου άρεσε στο θέμα της ομορφιάς είναι ότι ακόμα κρατάει το συνοικιακό μαγαζί με τα ωραία καλλυντικά αντί για το μεγάλο εμπορικό. Ενώ στο Λονδίνο έχουμε τα Χάρροντς και τα Σέλφριτζις, εκεί ακόμα βρίσκεις ωραία μαγαζάκια με πανέμορφα καλλυντικά, τοποθετημένα εξίσου φανταστικά, λες και είναι θυσαυροί του Σόθμπις.

Εδώ παραθέτω μερικά παραδείγματα (ναι διέπραξα το μέγιστο αμάρτημα του ''βγάζω φωτογραφίες μαγαζιών κατά τη διάρκεια ταξιδιού΄΄, κράξτε άφοβα.)



Εδώ το νεσεσέρ του ταξιδιού...Στα χιτ το lipbalm της Madina Milanο, μια φθηνή εκδοχή των τσάμπι στικς της Κλινίκ, μια σκιά της ίδιας εταιρείας (σας παροτρύνω να πάτε στα μαγαζάκια της Madina Milano και να αποφύγετε τα Kiko τα οποία έχουν άθλια προιόντα-φθηνά αλλά άθλια,ενώ Madina=φθηνά, αλλά κάποια πχ σκιές, λιπμπαλμ αρκετά καλά.)

Το τονωτικό τζελ ματιών της NYR, αυτό με το τσάι - ok έχετε κουρασμένα μάτια, δεν ξέρω αν κάνει δουλειά όμως. Είναι απο αυτά που θέλω να τελειώσουν τελικά. Το μπρόνζερ της Ντιορ=αγαπημένο. Μάσκαρα Doll Eyes Lancome - καθόλου καλή. Το λαστιχένιο βουρτσάκι δημιουργεί ένα ωραίο clumping...Και η ανακάλυψη?? Απο φαρμακείο δίπλα στο ξενοδοχείο..η φοβερή λάκ της Phyto. Στην αρχή έβριζα την ώρα και την στιγμή που την πήρα -λακ με 11 ευρώ?? ψωνάρα) αλλά τελικά το αξίζει. Δεν κάνει τα μαλλιά τόσο κόκκαλο όσο η Ελνέτ πχ και τους δίνει φοβερό όγκο (σούπερ για αδύναμο μαλλί λάικ μάιν).





Κλείνω με έξυπνο σήμα. ''Αγάπη'' αλά Ιταλικά!