Tuesday 7 August 2012

Lipstick Jungle

«Φαινόμενο του κραγιόν» και ανεργία
Tου Σεραφειμ Κωνσταντινιδη (απο το σημερινό φύλλο της Καθημερινής)
Η υπερβολή είναι μέσα στη ζωή και κυριαρχεί ειδικά σε έντονες περιόδους. Στην κρίση, νομίζουμε ότι θα «καταστραφούν» όλες οι εταιρείες. Δεν είναι έτσι και στην πράξη η κρίση αναδεικνύει νέους πρωταγωνιστές. Αλλωστε ισχύει και το «Φαινόμενο του κραγιόν» (Lipstick effect)! Ετσι ονόμασαν τα παράδοξο να αυξάνονται οι πωλήσεις γνωστής πολυεθνικής καλλυντικών σε περιόδους κρίσης. Ιδιαίτερα αυξάνονταν οι πωλήσεις κραγιόν...(σημ. blogger - συμφωνώ. Ιδού)




Σε περιόδους αύξησης της ανεργίας οι γυναίκες αγοράζουν περισσότερα καλλυντικά, που δεν είναι φθηνά ούτε μπορούν να θεωρηθούν απολύτως αναγκαία. Σε κάθε περίοδο ύφεσης αυξήθηκαν οι πωλήσεις καλλυντικών και ιδιαίτερα οι πωλήσεις κραγιόν. Στη μεγάλη ύφεση του ’30, στις ΗΠΑ, οι πωλήσεις καλλυντικών αυξήθηκαν κατά 25% παρά την κάθετη πτώση του εισοδήματος και της κατανάλωσης. Ακόμα και στην ύφεση της δεκαετίας του ’90 ή και το 2000, οι πωλήσεις καλλυντικών και ιδιαίτερα των κραγιόν, ενισχύθηκαν.

Ορισμένοι επιμένουν στην ψυχολογική εξήγηση του φαινομένου. Σε περιόδους αύξησης της ανεργίας οι γυναίκες διαισθάνονται ότι εντείνεται ο ανταγωνισμός για άνδρες που είναι εύποροι ή προσφέρουν άνεση και οικονομική σταθερότητα. Η έλλειψη ανδρών με αυτά τα προσόντα εξαιτίας της ύφεσης και της ανεργίας αναγκάζει τις γυναίκες να εντείνουν τις προσπάθειές τους. (ΔΕΝ ΣΥΜΦΩΝΩ) Πρέπει να αισθάνονται ή να φαίνονται περισσότερο όμορφες. Καταλαβαίνουν ότι χρειάζεται να ανταγωνιστούν πιο σκληρά για να προσελκύσουν τους, λιγότερους λόγω κρίσης, άνδρες με οικονομική ασφάλεια. Είναι πολύ πιθανό, η εξήγηση αυτή να μην αφορά μόνον τα κραγιόν αλλά και άλλα είδη που βελτιώνουν την εμφάνιση, όπως παπούτσια με ψηλά τακούνια ή αρώματα τα οποία επίσης έχουν υψηλή ζήτηση σε περιόδους ύφεσης. Αυτό που επισημαίνουν πανεπιστημιακές έρευνες είναι ότι αντίθετα με την επικρατούσα αντίληψη, δεν αυξάνονται οι πωλήσεις φθηνών καλλυντικών που εκτιμάται ότι δεν βελτιώνουν εντυπωσιακά την εμφάνιση. Ακόμα κι αν η επιλογή έχει κόστος, οι γυναίκες περιορίζουν κάποια άλλη δαπάνη ώστε να ξοδέψουν σε καλλυντικά που είναι μια «προσιτή πολυτέλεια», η οποία μπορεί να αποδειχθεί χρήσιμη επένδυση για το μέλλον…

Παρά τη συρρίκνωση του αγοραστικού ενδιαφέροντος, σε πολλές κατηγορίες προϊόντων, η επιθυμία των γυναικών να είναι περισσότερο επιθυμητές, αποδεικνύεται έντονη. Γι’ αυτό και παρατηρείται μετακίνηση των πόρων που διαθέτουν προς προϊόντα που βελτιώνουν την εμφάνιση.

Ενδεχομένως η αναζήτηση «προσιτής πολυτέλειας» και η βελτίωσης της διάθεσης να αφορά και την καταναλωτική συμπεριφορά των ανδρών. Πάντως οι έρευνες δείχνουν ότι οι άνδρες σε περιόδους ανεργίας συμπεριφέρονται περισσότερο προβλέψιμα. Επιλέγουν προϊόντα κατώτερης ποιότητας, αντικαθιστώντας ακριβότερα της ίδιας κατηγορίας, ή ξοδεύουν σε είδη που ενισχύουν την ψυχολογία τους όπως οι ταινίες. Δεν προσπαθούν να γίνουν περισσότερο ανταγωνιστικοί. Γι’ αυτό οι περισσότεροι χάνουν!''

Είναι μια μελέτη που έχει πάρει αρκετή δημοσιότητα σε αμερικάνικες εφημερίδες, αλλά την θεωρώ αρκετά παλιομοδίτικη και μισογύνικη. Πού ζούμε στα 50ς? Με ενοχλεί επίσης η στάση του δημοσιογράφου, ο οποίος στο τέλος μάς πετά το φοβερό 'οι άντρες συμπεριφέρονται πιο προβλέψιμα στις αγορές τους' υποννοώντας πώς δεν είναι σαν τις άμυαλες τις γυναίκες που πάνε και τα ''πετάνε'' στα κραγιόν. Λοιπόν, για να τα βάλουμε στη σειρά -
Οι γυναίκες δεν αγοράζουν κραγιόν για να βρούνε πλούσιο άντρα (σταματήστε να βλέπετε Mad Men), ούτε για να γίνουν επιθυμητές με στόχο να βρουν σύζυγο και να μένουν όλη μέρα στην κουζίνα τους ψήνοντας κέικ. Αγοράζουν κραγιόν/καλλυντικά γιατί είναι μια πιο συμφέρουσα επιλογή στο πλαίσιο του shopping therapy, η οποία σε ανεβάζει ψυχολογικά, χωρίς να έχεις χαλάσει πολλά λεφτά. Δεν είναι το ίδιο το να πάρεις ένα κραγιόν με 5, 10 ευρώ και ένα ρούχο με 50 (και λίγα βάζω). Επίσης, όταν μιλάμε για καλλυντικά και αγορές σε περίοδο κρίσης, δεν μιλάμε για κρέμες La Mer των 100, 200 και 300 ευρώ. Δυστυχώς το άρθρο τα βάζει όλα σε ένα τσουβάλι. Θεωρεί πώς όλες πάμε και τα 'στάζουμε' σε σινιέ μόνο καλλυντικά. Δεν είναι έτσι. Ακόμα και αν τα στάζει κανείς σε μάρκες, το κάνει ΜΌΝΟ όταν υπάρχει η σχετική έκπτωση (τα 25% του Χόντου, το 30% των Σεφόρα κτλ),σε είδη που η τιμή τους πέφτει στα 'λογικά' πλαίσια των 22, 25 ευρώ. Πολυτέλεια είναι η μπλούζα των 100 ευρώ, η τσάντα των 200. Το να φροντίζεις το πρόσωπό σου, το σώμα σου, να φροντίζεις να είσαι και να φαίνεσαι υγιής και χαρούμενος, δεν είναι πολυτέλεια. Επίσης δεν το κάνεις για να φαίνεσαι επιθυμητός μόνο στο άλλο φύλο. Το κάνεις για σένα, για να μην σε ρίξει η όλη κατάσταση.

Απο την άλλη, το άρθρο αναφέρει πώς οι γυναίκες δεν αγοράζουν φθηνά καλλυντικά. Λάθος. Τότε πώς εξηγείται η άνοδος/έντονη παρουσία στην αγορά των φθηνών καλλυντικών? Τόσο η μελέτη όσο και ο δημοσιογράφος δεν έχουν πρακτική γνώση του πώς ψωνίζουν οι γυναίκες σήμερα. Πολύ απλά, δεν ξέρουν τί τους γίνεται.

Δεν θα αναφερθώ στο ξεπερασμένο συμπέρασμα ότι οι άνδρες ψωνίζουν πιο συνετά. Πρακτικά, αναφέρω το εξής - Στείλτε έναν άνδρα στο σουπερμάρκετ και δείτε μετά τί αγόρασε.....

Τέλος, τί να πω για την επίσης ξεπερασμένη αντίληψη ότι μια γυναίκα περιποιημένη και καλοντυμένη μάλλον χαλάει πολλά λεφτά? Αυτό το πρότυπο ανήκει σε άλλες εποχές. Σήμερα, είναι πολύ εύκολο και προσιτό, να είσαι περιποιημένος, καλόγουστος (μια οι χαμηλές τιμές, μία οι συνεχείς εκπτώσεις, μια το recycling/upcycling...). Επίσης μην ξεχνάμε πώς είναι αναγκαίο - σού αναπτερώνει πραγματικά το ηθικό, σού αλλάζει την ψυχολογία, σε κάνει λίγο περισσότερο αισιόδοξο για το μέλλον. Δεν είναι λίγο. Ένα τέτοιο άτομο, το οποίο αποπνέει θετική ενέργεια, όχι μόνο τραβά σαν μαγνήτης τους άλλους, αλλά τούς κάνει και καλό, γιατί τούς μεταφέρει την ενέργεια αυτή και την αισιοδοξία του. Όλα αυτά είναι σημαντικοί παράγοντες που αιτιολογούν γιατί το ''φαινόμενο του κραγιόν'' βρίσκεται στα πάνω του σε περιόδους κρίσης.

Άρα, λαέ, μην ξεχνάς.. κραγιόν, κραγιόν,



και πάλι κραγιόν...

14 comments:

  1. Γεια σου Λεηντι! Γιατί ναι είμαστε και συνειδητοποιημένες!
    Για κάτσε σε ποια εποχή είμαστε; Άναψαν κάποια λαμπάκια εδώ, δεν είχε υποπέσει στην αντίληψή μου το άρθρο, αν και σχετικά σχόλια πάντα υπάρχουν σαν σύννεφο πάνω από τα κεφάλια μας! πφφφ...
    btw. εγώ έβαλα ένα φρένο στις αγορές κραγιόν γιατί έχω τόσα που τα λυπάμαι να μένουν αχρησιμοποίητα και έχω βάλει μπρος το recycling! ;)

    ReplyDelete
    Replies
    1. nai kai ego ta pira ligo. eleos akou agorazoume kragion gia na vroume plusio gambro. loool....makari na itane toso apla, alla pou!

      Delete
  2. Αχ και δεν μπορώ τα στερεότυπα...!!οι αντρες ψωνίζουν "συνετά" αυτοκίνητα των 30.000! Ποιος ασχολείται με ένα κραγιον των 20Ε? Η αλήθεια πάντως είναι ότι ο λόγος που αγοράζω καλλυντικά είναι αφενός ότι βάζουν συνεχώς εκπτώσεις που όπως και να το κάνουμε είναι δελεαστικές, ενώ από την άλλη ένα κραγιον κοστίζει λιγότερο κι από μια μπλούζα στα ζαρα!Κατα άλλα έχεις απόλυτο δίκιο σε όσα λες!!

    ReplyDelete
  3. τελευταια καταληγω οτι οι γυναικες περιποιουμαστε τον εαυτο μας περισσοτερο για τις αλλες γυναικες κ τον εαυτο μας κ λιγοτερο για τους αντρες.

    μετα λυπης μου επισης παρατηρω την αυξηση γαμων, αρραβωνων κτλπ. αλλα οχι ως αποτελεσμα αγνης αγαπης και ερωτα αλλα για εξασφαλιση και απο συμβιβασμο...

    ReplyDelete
  4. Αυτά ακριβώς σκεφτόμουν κι εγω όταν διάβασα το άρθρο όταν το ποσταρες στο τουητερ. Ειδικά τη σημείο πως ακόμα και ένα ακριβο κραγιόν παραμένει πιο φθηνό απο ένα ρούχο και επιπλέον σου δίνει αυτή την αίσθηση πολυτελείας που σε παρηγορεί για λίγο. Όταν η κρίση εντείνεται ακόμα περισσότερο ακόμα και τέτοια έξοδα μοιάζουν παράλογα και ψωνιζουμε οικονομικά καλλυντικά ή και καθόλου εφόσον έχουμε στοκ. Αν θέλαμε πλούσιο γαμπρό δε θα δίναμε τα λεφτά μας σε Σανέλ κραγιόν αλλα σε συνδρομές σε κλαμπ, γυμναστήρια κλπ όπου συχνάζουν πλούσιοι

    ReplyDelete
  5. Den etuxe na diabaso auto to ar8ro noritera, alla to brisko e3orgistiko. Nomizo pos enas antras einai entelos anarmodios na mas pei pos psonizoun oi gunaikes kai na kanei analusi ep'autou. Sumfono apoluta me tin analusi sou, ta kalluntika sigoura mas kanoun na noio8oume kalutera kai pleon uparxei toso megali poikilia se polu prosites times opote to brisko apoluta logiko na au3anontai oi poliseis tous se periodous krisis.

    ReplyDelete
  6. ξέρω γυναίκες που για έναν πλούσιο αντρα, τρέφονται όλο τον μήνα με τοστ και σκορπούν τα χρήματά τους μόνο για ρούχα...Πάντως αυτό που έχω παρατηρήσει με την κρίση είναι πως παλιά πολλά από αυτά που θα αγοραζα γιατί τα βρήκα σε φοβερή τιμή δεν τα αγοράζω.Λέω όχι, έχω...δύσκολες εποχές για πριγκίπισσες!!!!!!!!!

    ReplyDelete
    Replies
    1. λολ αλλά και έλεος. αντί να χαρούνε τη ζωή τους, τρώνε τοστ και τα σκορπάνε σε ρούχα!!! δεν ξέρω αν οι άντρες πέφτουν πια με κάτι τέτοια. στους δύσκολους αυτούς καιρούς, θα νόμιζε κανείς ότι πέραση έχουν οι οικονόμες νύφες, ακόμα και στους πλούσιους! εγώ λέω πάντως ότι οκ κρίση την περνάμε όλοι με τον Α ή Β τρόπο, δεν είμαστε οι μόνοι...ας χαρούμε τη ζωή με ό,τι έχουμε. το θεωρώ χαζό να υποβάλλεις τον εαυτό σου στο ΄΄μαρτύριο του τοστ''.

      Delete
  7. loipon pes k esy pws ta flormar(gnk oxi mono ta kragion) einai teleia k oikonomika!

    ReplyDelete
  8. a k mias k se empisteyomai gia na mas peis thn gnwmh sou..

    agorasa twra teleytaia kati proionta apo charm d'orient k phyris

    tis jereis tis markes?perimenw na akousw sxolia!

    ReplyDelete
    Replies
    1. gia sou kotitsa. den exo idea gia tis markes. kane post!

      Delete
  9. Τέλειο commentary έκανες! Βρήκα τον εαυτό μου να κουνάει το κεφάλι με συγκατάβαση διαβάζοντας τον σεπτό κατά τ'άλλα δημιοσιογράφο. Κάτι μου λέει ότι όπως και με πλείστα άλλα ελληνικής κοπής άρθρα, πρόκειται απλά για μετάφραση αρχαίου άρθρου-έρευνας από τας Αμερικάς...(και με την μαγεία του Internet). What else is new? ;-)

    Τα καλλυντικά απλά είναι τα ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ των γυναικών (πιό πολύ κι απ'τα ρούχα, γιατί έχουν το στοιχείο της γκατζετιάς). Αυτά μας έμαθαν ότι θα αντικαταστήσουν τις κούκλες, μ'αυτά μερικώς αποχαυνωνόμαστε (αν θες) και δεν το βρίσκω καθόλου πιο μπας κλας από τα ηλεκτρονικά με τα οποία "παίζουν" τα μεγάλα αγόρια φανατικά.
    Σε δύσκολους καιρούς, το παιδί δύσκολα αφήνει όλα του τα παιχνίδια πίσω -παιδί είναι....(κι όλοι μας μεγάλα παιδιά είμαστε, η συνειδητή άρνηση της απόλαυσης ισούται με θάνατο). Άντε να πάρει πιο οικονομικά/λιγότερα, όπως ακριβώς το λες. Είναι τα τελευταία που θα εγκαταλείψει, εξ'ου και η αναλογική "αύξηση" της κατανάλωσης εν συγκρίσει με άλλα είδη (ρούχα, παπούτσια, λούσα, γυμναστήρια, κομμωτήρια κλπ).

    ReplyDelete
  10. πολύ καλή δουλειά! nice blog x
    Followed xx

    ReplyDelete