'I 've got the blues'

Και μετά τα κόκκινα, πάμε στα μπλε. Στο μπλόγκ αυτό, δεν κρύβουμε τον έρωτά μας για τα μανό της Deborah Lippman, ένας έρωτας που ξεκίνησε με το Glitter in the Air....και δυστυχώς παρέμεινε εκεί λόγω τιμής των μανό (16 λίρες, περίπου 20 ευρὠ). Αλλά δεν πειράζει. Η ιστορία της ίδιας βέβαια είναι φρι. Υπάρχει κάτι που με γοητεύει στο βιογραφικό της Lippman, μιας μικρής ''επαρχιωτοπούλας'' απο την Αριζόνα, η οποία κυνήγησε το όνειρό της στη Νέα Υόρκη (ήθελα να γίνει τραγουδίστρια, εξ ού και οι ονομασίες των μανό, εμπνευσμένες απο αγαπημένα της χιτ) αλλά τελικά έγινε μανικιουρίστ ...και τί μανικιουρίστ! Μανικιουρίστ των σταρ με δική της 'it' μάρκα μανό. Είναι πραγματικά ασύλληπτο για μένα, γιατί θέλει αρκετή μαγκιά/σελφ προμόσιον/φιλοδοξία να ανάγεις κάτι τόσο ἀχρηστο (εντάξει δεν θα αρρωστήσουμε άμα δεν βάψουμε νύχι) σε κάτι τόσο μαστ, τόσο σημαντικό, τόσο ίν όσο ένα βερνίκι της DL. Και τώρα στο κυρίως θέμα. Μια φίλη μου είπε πώς απωθημένο της είναι το I know what boys like. Όπως λέει για την γοητεία του μπλέ και αυτού του υπέροχου λουλακί που θα δούμε, ''Κάνει εξαιρετικό κοντράστ με ανοιχτά δέρματα, κάνει το δέρμα στα δάχτυλα να μοιάζει καθαρό και κάτασπρο. Μου κανει κάτι φρέσκο και γήινο. Το βρίσκω πολύ basic χρώμα, τραβάει το βλέμμα. Ακόμη και τα μουντά μπλε, δεν είναι μουντά! (δεν μου μοιάζουν δλδ). Είναι ροκ και σικ μαζί. Όμως όχι τόσο harshly ροκ όσο το μαύρο, πχ.'' φωτό απο το σάιτ Temptalia

Ψαχναμε καιρό σε οικονομικότερες, εναλλακτικές λύσεις ( τί Erre Due νούμερo 269, τί 126 της σειράς ''exclusive'' είπαμε)....ε, τελικά καταλήξαμε στην Radiant και συγκεκριμένα στο νούμερο 160. Ακολουθεί λεπτομέρεια διαλόγου με πολλά θαυμαστικά - ''Τα βερνίκια της Radiant είναι θεϊκά! Πήρα ένα dupe-like του 'I know what boys like' κ είναι φοβερό!! Κρεμώδες κ οπάκ σε ένα χέρι, πολύ impressed!'' Εδώ οι φωτογραφίες του εν λόγω βερνικιού σε natural + artificial light.

''Radiant 160. Γιατί κάθε πρόβλημα τύπου ''Deborah Lippman'', έχει τη λύση του.''