Στα παλιά τα χρόνια.....

Διαβάζω σε πολλά μπλογκς για ''βραδιἐς'' πλεξίματος (να μην ξεχάσω και το κέντημα με βελονἀκι) στην Αθήνα αλλά και στο Λονδίνο και δεν μπορώ να μην χαμογελάσω. Πριν απο κάποια χρόνια, αν και μόνο ανέφερες σε γυναίκα τη λέξη πλέξιμό ή βελονάκι, σίγουρα θα σε έβριζε. Όλες την είχαν δει καριερίστες και ούτε μύγα στο σπαθί τους δεν σήκωναν. Για τέτοια προσβολή μιλάμε. Αλλά είναι περίεργο πώς αλλάζουν τα πράγματα,οι καιροί, πώς αλλάζουμε και εμείς πλευρό, πώς επιστρέφουν οι παλιές καλές αξίες. Ναί, είναι και το βελονάκι μια παλιά, καλή αξία. Όπως και το ξέρεις να ράβεις το ξηλωμένο κουμπί ή να σηκώνεις μπατζάκια. Δεν είναι κακό. Το να μην ξέρεις είναι κακό. Μια φορά είχα μια συζήτηση με μια γνωστή σχετικά με αυτό. Τής είπα πώς ενώ ξέρουμε να αναλύουμε και να έχουμε γνώμη για το στρουκτουραλισμό, για τον μεταφεμινισμό (καλά εγώ τα έχω ξεχάσει λίγο), κοινώς ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ (τί σόι γυναίκες είμαστε άλλωστε??), δυστυχώς δεν ξέρουμε να ράβουμε ένα κουμπί. Αυτό της το είπα γιατί έχω ένα σακάκι που το κουμπί έχει ξηλωθεί εδώ και καιρό και ακόμα κρέμεται στην ντουλάπα. Βέβαια αυτή μου απάντησε¨Α μπα, μην έχεις τύψεις. Ο κόσμος προχωρά. Μπορείς να πληρώσεις κάποιον να σου το ράψει. Γιατίυπάρχουν όλοι αυτοί??"" Εγώ πάλι κουράστηκα με την ανάλυση. Θέλω δράση.

Μιλώντας όμως για παλιές καλές αξίες, σήμερα θα ήθελα να αναφερθώ στην αγαπημένη μου μάσκαρα. Διάβασα πρόσφατα πώς ''η μάσκαρα μοιάζει πολύ με το γάμο - θέλεις να είναι τέλειος, μαθαίνεις όμως να συμβιβάζεσαι.'' Ισχύει. Τα τελευταία χρόνια οι εταιρείες παρόλο που έχουν ξεπεράσει τον εαυτό τους σε ότι έχει να κάνει με νέες πατέντες (απο την Hypnose Cells της Lancome, η οποία ''μακραίνει'' και ΄''θρέφει'' τις βλεφαρίδες, κάτι άλλες απο τη Chanel, οι οποίες έχουνε λαστιχένια χτενάκια για σούπερ γουάου όγκο, μέχρι αυτές που δονούνται όπως μια της Estee Lauder αλλά και την Oscillation της Lancome, η οποία δεν είδα να έχει αποτελέσματα), δεν έχουν να αναδείξουν κάτι που πραγματικά να φέρνει αποτελέσματα ή κατι που να αξίζει να συμβιβαστείς, που λέει ο λόγος. Πού είναι οι παλιές καλές εποχές που είχαμε την Dior Fascination? (φωτό απο νετ) Ήτανε επί σειρά ετών η αγαπημένη μου μάσκαρα και είχε την πιο όμορφη συσκευασία...Χωρίς πολλά λόγκο, σε μπλέ συσκευασία και το καπάκι σε σχήμα εξαγώνου, με τέλεια υφή και αποτέλεσμα..Πραγματικό κλας. Σε αντίθεση με το τώρα. Στο αεροδρόμιο το καλοκαίρι αγόρασα την Diorshow σε χρώμα μπλε. Η συσκευασία είναι ότι πιο απαίσιο - τίγκα στο λόγκο (για να μην ξεχνιόμαστε), μέτριος όγκος και βέβαια το προιόν ξεραίνεται σε χρόνο dt.

Έχω επίσης δοκιμάσει Nars, Chanel, Lancome (Fatale) και μια της Loreal, με κοινό σημείο τα λαστιχένια χτενάκια.


Καθόλου όγκος, ενώ οι βλεφαρίδες κολλάνε μιας και το προιόν δεν απλώνεται ομοιόμορφα στο αραιό χτενάκι. Δεν ξέρω ποιός είχε τη φαεινή αυτή ιδέα. Πείτε με παλιομοδίτισσα αλλά τίποτα δεν συγκρίνεται με το παλιο καλό και πολύ παχύ τρίχινο βουρτσάκι. Για αυτό ίσως και πιστεύω ότι μια απο τις καλύτερες είναι ασυζητητί η Faux Cils του YSL, ειδικά σε χρὠμα γκρι. (Αποφύγετε το μωβ. Εμένα μου δημιούργησε ερεθισμό στα μάτια).


Μια άλλη τάση που έχω παρατηρήσει είναι η βάση για μάσκαρα. Μπορεί να αναρωτιέται κανείς γιατί πάλι να ξηλωθώ? Απο εμπειρία θα έλεγα ότι χρησιμεύει όταν έχετε μια μάσκαρα του ενός ευρώ ή τύπου Maybelline Falsies (καθόλου όγκος και άσε που αραιώνει το προιόν πολύ γρήγορα) αλλά θέλετε να δείχνετε ότι φοράτε την Faux Cils. Αγαπημένη μου είναι αυτή της Shiseido. Κρατά δυο μήνες περίπου, μετά σαν να ξεραίνεται, αλλά το αποτέλεσμα είναι απίστευτο. Αν έχετε κοντές βλεφαρίδες, θα τη λατρέψετε. Δεν υπάρχει περίπτωση.

Το τιπ της ημέρας - Μην διστάσετε να ρωτήσετε πώς απλώνουμε τη μάσκαρα ειδικά όταν έχει περίεργο και σουρεάλ βουρτσάκι, όπως για παράδειγμα εκείνο το καμπυλωτό της Hypnose (Lancome). Την αγόρασα πριν απο λίγο καιρό και μόλις πρόσφατα ανακάλυψα πώς ακριβώς τη χρησιμοποιούμε. Βλακεία, αλλά στη ζωή dont take anything for granted, που λένε.