Oil business

Αν και δεν έχω ποτέ new year resolutions, παρόλα αυτά την νέα χρονιά σκοπεύω να αφοσιωθώ λίγο περισσότερο στον inner self μου. Βαρέθηκα την γκρίνια, την κακή ενέργεια, την μιζέρια, και κάπως έτσι νομίζω πώς αισθάνονται και οι περισσότεροι. Θέλω όμως οι αλλαγές αυτές να μην είναι επιφανειακές. Αν πχ μέχρι τώρα γινόμουνα πιο χαρούμενη και αισιόδοξη με την αγορά ενός κραγιόν, τώρα θέλω αυτό το effect να κρατάει περισσότερο απο μια ώρα ή μια μέρα...Θέλω να περιποιούμαι τον εαυτό μου όπως του αξίζει και να του δίνω τον χρόνο που πρέπει χωρίς να βιάζομαι. Γιατί όλο βιάζομαι. Ε πια ας περιμένουν και οι άλλοι λίγο.

Σε αυτό το πρόσφατο ιβέντ που πήγα, έμαθα λίγο για την αρωματοθεραπεία. Και δοκίμασα κιόλας. Περιττό να πώ πώς ήταν και άλλοι πολλοί οι ενδιαφερόμενοι με δικαιολογίες είτε γελοίες ( έχω εργάτες στο σπίτι μου και έχω στρες λόγω ανακαίνισης) είτε πιο σοβαρές (μου τη δίνει το αφεντικό μου και έχω νεύρα συνέχεια). Το στρες παρεπιπτόντως δημιουργεί ρυτίδες και σε σπάει πιο γρήγορα. Εγώ προσωπικά δεν είχα δοκιμάσει λάδια-έλαια πριν, πλην ενός για την κυτταρίτιδα της Darphin, γιατί γενικά βρίσκω μπελαλίδικη την υφή τους...τουτέστιν σου κάνουν ένα μπάνιο, χάλια. Βέβαια μου έδωσαν δείγματα να δοκιμάσω. Αυτό που μου άρεσε πιο πολύ -




Το λαδάκι της σειράς Aromatherapy Associates ''Revive'' με γκρέιπφρουτ, δενδρολίβανο, πεύκο και ροδόνερο. Πολύ καλό για μια ένεση πρωινής ενέργειας, γιατί βρίσκω ότι μου είναι δύσκολο να ξυπνήσω το πρωί με χαρά και αισιοδοξία. Η τεχνική που μου συνέστησε η ειδικός ήταν αυτή - ανοίγεις το ντους στο καυτό ώστε να δημιουργηθούν ατμοί..βάζεις λίγο λάδι στην παλάμη και κάνεις ένα ελαφρύ μασάζ στο στέρνο, εισπνέοντας το ελαφρύ άρωμα του λαδιού που εξατμίζεται.. μετά ξεπλένεσαι και κάνεις το μπάνιο σου. Δεν ξέρω αν μιλάμε για placebo effect (κοινώς αν είναι η ιδέα μου), αλλά θέλω να πώ ότι με έχει βοηθήσει αρκετά εδώ και μια βδομάδα που το δοκιμάζω. Νιώθω πιο χαλαρή, πιο ωραία, με λιγότερο άγχος και σούπερ απαλή επιδερμίδα. Στα συν ότι το άρωμα δεν είναι δυνατό όπως της λεβάντας πχ που δεν το μπορώ με τίποτα σε μασάζ και τέτοια. Επίσης δεν λαδώνει τόσο πολύ, αλλά ξεπλένεται εύκολα καθότι ελαφρύ. Σίγουρα θα επενδύσω σε ένα μεγάλο μπουκάλι.

(θα ήθελα να ακούσω προτάσεις και βέβαια, έχει χρησιμοποιήσει κανείς τα έλαια της Apivita?)

Mix & Match

Μιλώντας για μώβ/φούξια, να και μια ωραία άφιξη (στο χαρτί βέβαια)...πανέμορφο χρώμα...επίσης καλό για καστανές καλή ώρα...Mucho gusto, που λένε.



Την προηγούμενη εβδομάδα είχα πάει σε ένα ιβέντ ενός πολύ ωραίου μαγαζιού καλλυντικών, κάτι σαν το Beauty Works, το Space NK. Ανάμεσα σε άλλα (καφέ, φρούτων, καναπεδακίων και test drive καλλυντικών), έμαθα κάτι πολύ οικονομικότατο.....How to get the most out of unused stuff.

Επειδή μου έκανε εντύπωση το κραγιόν της υπεύθυνης του μαγαζιού, τί ρώτησα τί είναι..(ήτανε κάτι σαν και αυτό - η φωτό είναι ''δανεισμένη '' απο το thecherryblossomgirl.com)....Απάντηση υπεύθυνης - ''Είναι μια μείξη του έντονου φούξια Schiap με το βερυκοκί Niagara της Nars. Πάντα αναμειγνύω κάτι blue-based με κάτι ανοικτό και θερμό.'' Πραγματικά το αποτέλεσμα ήτανε φανταστικό, έντονο αλλά και τρέντι ταυτόχρονα, ενώ παράλληλα αρκετά ευκολοφόρετο.

Έτσι το σαββατοκύριακο θα έλεγα πώς το πέρασα αναμειγνύοντας κραγιόν, ιδιαίτερα αυτά που πέφτουν στην κατηγορία ''κρυμμένα σε κάποιο ξεχασμένο νεσεσέρ''. Το προτείνω ανεπιφύλακτα άμα βαριέστε αλλά και για 'personalised couture' αποχρώσεις. Το΄καλύτερο είναι πώς άμα έχετε κανένα κραγιόν που δεν σας αρέσει, μπορείτε εύκολα τώρα να αρχίσετε να κάνετε απόσβεση...απλώς αρχίστε τα πειράματα. Πιστεύω ότι έντονα ματ κραγιόν όπως της Mac, του Nars γίνονται τα καλύτερα εργαλεία για χρωματικά πειράματα.

Αυτή τη στιγμή προσπαθώ να αναμείξω το βερυκοκί και λίγο άχρωμο 280 της Lancome με το ροζ 390 της ίδιας μάρκας και απο πάνω το chromeglass metaphysical της Mac, το οποίο είναι πολύ frosty για τα γούστα μου, πολύ μπαρμπαρέλλα. Ιδού λοιπόν το αποτέλεσμα -

απο πάνω προς τα κάτω: Lancome 280, 390 και συνδυασμένα μαζί με το μέχρι τώρα αφόρετο γκλος της Mac, Metaphysical.






Και πάλι όλα μαζί, αλλά υπό άλλο φώς και οπτική γωνία. Το αποτέλεσμα είναι πιο ''ζεστό'' και γλυκό θα έλεγα, πιο κοντά σε nc 20....Πάντως, ό,τι και να βγεί, δεν θα χάσετε...

Bye Black, Hello Gray?

Μετά απο μια γρήγορα βόλτα στα μαγαζιά, είδα πως έχουν ήδη αφιχθεί οι ανοιξιάτικες συλλογές, αλλά λόγω μεθεόρτιων ίσως blues οι πωλήτριες βαριόντουσαν να τις προμοτάρουν, οπότε πέρναγες ανενόχλητος, πολλές φορές αγνωώντας μάλιστα την ύπαρξή τους. Βέβαια δυο κολλεξιόν τράβηξαν τα βλέμμα μου (οι άλλες ήτανε πολύ πολύχρωμες, πολύ φλούο, ροζ βλέπε Givenchy, YSL). Chanel+Estee Lauder. Η μια ρομαντική ή άλλη πιο σικάτη και μοιραία. Βέβαια λίγο τα βερνίκια τους με προβλημάτισαν όμως. Είναι πχ το γκρι ανοιξιάτικο χρώμα? Υποτίθεται μετά τα σκούρα του χειμώνα, συνήθως βλέπουμε ανοικτές αποχρώσεις που σφύζουν απο ζωντάνια και ζώη αλλά μάλλον, απο ότι κατάλαβα, είμαι σε λάθος δρόμο. Πχ η Σανέλ έχει στη νέα της συλλογή το βερνίκι Black Pearl, ένα ιριδίζον γκρι, πολύ ωραίο και ορίτζιναλ, αλλά όχι ανοιξιάτικο. Το ίδιο περίπου σκεπτικό και η Estee Lauder, με το Wild Storm. Δεν λέω ωραία και τα δύο, αλλά δεν είναι λίγο σκούρα?

(φωτογραφίες απο καμπάνιες των εταιρειών)





Μιλώντας βέβαια για νέες συλλογές, θα ήθελα να αναφερθώ και στην ''κατηγορία φάτε μάτια ψάρια'' (λόγω προηγούμενου ποστ περί ανακύκλωσης), μια κατηγορία στην οποία ανήκει το μωβ σε μορφή κραγιόν ή σκιάς. Γενικά το μωβ παίζει πολύ στις ανοιξιάτικες συλλογές - πρώτα ως ιριδίζουσα γκλίτερ σκιά στη Λανκόμ (βέβαια νταξ δεν είναι και τίποτα φοβερή σαν χρώμα) αλλά και σαν κραγιόν. Νομίζω πώς το δεύτερο είναι αρκετά ορίτζιναλ και ιδιαίτερο. Προσωπικά πιστεύω πώς ξεφεύγει λίγο απο τα γνωστα ροζουλί και βερυκοκί της άνοιξης γιατί έχει κάτι το μοιραίο, το υπέρκομψο, το dramatic και το vampy. Κατά την ταπεινή μου γνώμη το καλύτερο είναι αυτό της Estee Lauder.



Εκτός του ότι το μοντέλο είναι θεά (με ομορφιά που ξεφεύγει απο την πεπατημένη τύπου καυκάσια με γαλαζοπράσινα μάτια), το χρώμα αυτό είναι ότι πιο σικ έχω δεί μέχρι τώρα, πιο σικ και απο το κλασσικό κόκκινο κραγιόν. Γενικά δεν είμαι φαν της επωνυμίας, αλλά για την νέα σεζόν η συλλογή αυτή δίνει ρέστα σε γενικές γραμμές (λαική έκφραση αλλά δεν γινότανε αλλιώς). Bonus - τα κραγιόν της εν λόγω μάρκας έχουν πολύ καλή υφή και ωραία γεύση... Το φαντάζομαι με λίγο μαυρισμένο δέρμα και τίποτα άλλο, με κάζουαλ καλοκαιρινή εμφάνιση και μαλλιά που έχουν στεγνώσει στον ήλιο. Ο ορισμός του recession chic.

Fame

Θα αγοράζατε ποτέ την κολώνια που λάνσαρε η Τατιάνα Στεφανίδου με όνομα ''Αξίζει να το μυριστείς΄΄ ή την σειρά περιποιήσης προσώπου της Ελένης Μενεγάκη ΄΄Beaute με την Ελένη΄΄?΄Ή την σειρά σαμπουάν του Τρύφωνα Σαμαρά, εμπνευσμένη απο τις διάφορες μούσες του? (Έτσι πώς εξελίσσεται το παπαρατσικό/σελέμπριτι στην Ελλάδα, είμαι σίγουρη πώς θα το δούμε. Αν και το τρίτο φαίνεται πιο βατό.)

Αφορμή για αυτή την ερώτηση στάθηκε ένα ποστ στο οποίο έπεσα τυχαία και το βρίσκω καταπληκτικό και πολύ ενδιαφέρον εδώ. Μιλάει για τις μάρκες προιόντων ομορφιάς που έχουν λανσάρει επώνυμοι, αναφέροντας χαρακτηριστικά τα παραδείγματα των Ντέιβιντ και Βικτώρια Μπέκαμ, της πρὠην συζύγου του Ρόνι Γουντ (των Ρόλλινγκ Στόουνς)η οποία λάνσαρε μιά μάρκα περιποίησης με ''πράσινη'' και bio συνείδηση αλλά και της Τες Ντάλι,μιας παρουσιάστριας του BBC η οποία σε συνεργασία με τα Μαρκς εντ Σπένσερ δημιουργησε μια σειρά για το σώμα και το πρόσωπο. Ας φανταστούμε στο περίπου τα ελληνικά αντίστοιχα παραδεἰγματα - Ντέμης-Δέσποινα Βανδή με άρωμα for him and for her, την Άννα Νταλάρα να λανσάρει κρέμα ημέρας με ''πράσινη'' συνείδηση, και την Δούκισσα Νομικού σε συνεργασία με τον Μαρινόπουλο να λανσάρει πχ glittering body oils. Αλήθεια θα τα αγοράζατε?

Στο ποστ η συγγραφέας γράφει για αυτό το φαινόμενο που επικρατεί κατά κόρον εδώ στο ΓιουΚει και που έχει διαμορφώσει τις συνήθειές περιποίησης της μέσης αγγλίδας - η ιδέα οτι εμπιστεύεται τις συμβουλές ομορφιάς αλλά καιτα προιόντα εκείνα που χρησιμοποιούν τα αγαπημένα της σελέμπριτις. Δεν είναι μάλιστα λίγες οι φορές που τα εν λόγω προιόντα καταφέρνουν να εξαντληθούν σε χρόνο dt. Στον αντίποδα, οι γαλλίδες θεωρούν την ομορφιά ιερή υπόθεση - μέσω των εμπειριών τους αποκτούνε γνώμη για τα αγαπημένα τους προιόντα, στα οποία μένουνε πιστές για χρόνια. Το να ακούνε την τάδε να λέει παίρνω αυτήν την κρέμα δεν τους λέει τίποτα. Στην παγίδα του αδυσώπητου μάρκετινγκ στην Αγγλία δυστυχώς έχω πέσει και εγώ ουκ ολίγες φορές. Μάλιστα μέχρι πριν κάποια χρόνια αγόραζα φανατικά το ένθετο του αγγλικου Instyle με τα 100 καλύτερα προιόντα ομορφιάς (καλύτερο προιόν = η τάδε βάζει εκέινο το κραγιόν στα όσκαρ και η δείνα προτιμά την τάδε συσφικτική). Με αυτά και με αυτά έχει δημιουργηθεί μια ολόκληρη στρατιά απο overhyped προιόντα αλλά και σειρές, οι οποίες είναι μέτριες ή κακόγουστες, λανσαρισμένες απο διάφορα τυχαία σελέμπριτι.

Αυτό με έκανε να αναρωτιέμαι το εξής - ποιό είναι προφίλ της ελληνίδας σήμερα?? πώς ψωνίζουμε εμείς πχ?? θέλουμε να ακούμε τί χρησιμοποιεί το αγαπημένο μας σελέμπριτι για να το αγοράσουμε και εμείς ?? ποιο είναι το δικό μας στυλ όσον αφορά τα προιόντα ομορφιάς?? προς Θεού δεν έχω καμία σχέση με μάρκετινγκ, δημόσιες σχέσεις και εταιρείες καλλυντικών, απλώς απλή περιέργεια....

Στα παλιά τα χρόνια.....

Διαβάζω σε πολλά μπλογκς για ''βραδιἐς'' πλεξίματος (να μην ξεχάσω και το κέντημα με βελονἀκι) στην Αθήνα αλλά και στο Λονδίνο και δεν μπορώ να μην χαμογελάσω. Πριν απο κάποια χρόνια, αν και μόνο ανέφερες σε γυναίκα τη λέξη πλέξιμό ή βελονάκι, σίγουρα θα σε έβριζε. Όλες την είχαν δει καριερίστες και ούτε μύγα στο σπαθί τους δεν σήκωναν. Για τέτοια προσβολή μιλάμε. Αλλά είναι περίεργο πώς αλλάζουν τα πράγματα,οι καιροί, πώς αλλάζουμε και εμείς πλευρό, πώς επιστρέφουν οι παλιές καλές αξίες. Ναί, είναι και το βελονάκι μια παλιά, καλή αξία. Όπως και το ξέρεις να ράβεις το ξηλωμένο κουμπί ή να σηκώνεις μπατζάκια. Δεν είναι κακό. Το να μην ξέρεις είναι κακό. Μια φορά είχα μια συζήτηση με μια γνωστή σχετικά με αυτό. Τής είπα πώς ενώ ξέρουμε να αναλύουμε και να έχουμε γνώμη για το στρουκτουραλισμό, για τον μεταφεμινισμό (καλά εγώ τα έχω ξεχάσει λίγο), κοινώς ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ (τί σόι γυναίκες είμαστε άλλωστε??), δυστυχώς δεν ξέρουμε να ράβουμε ένα κουμπί. Αυτό της το είπα γιατί έχω ένα σακάκι που το κουμπί έχει ξηλωθεί εδώ και καιρό και ακόμα κρέμεται στην ντουλάπα. Βέβαια αυτή μου απάντησε¨Α μπα, μην έχεις τύψεις. Ο κόσμος προχωρά. Μπορείς να πληρώσεις κάποιον να σου το ράψει. Γιατίυπάρχουν όλοι αυτοί??"" Εγώ πάλι κουράστηκα με την ανάλυση. Θέλω δράση.

Μιλώντας όμως για παλιές καλές αξίες, σήμερα θα ήθελα να αναφερθώ στην αγαπημένη μου μάσκαρα. Διάβασα πρόσφατα πώς ''η μάσκαρα μοιάζει πολύ με το γάμο - θέλεις να είναι τέλειος, μαθαίνεις όμως να συμβιβάζεσαι.'' Ισχύει. Τα τελευταία χρόνια οι εταιρείες παρόλο που έχουν ξεπεράσει τον εαυτό τους σε ότι έχει να κάνει με νέες πατέντες (απο την Hypnose Cells της Lancome, η οποία ''μακραίνει'' και ΄''θρέφει'' τις βλεφαρίδες, κάτι άλλες απο τη Chanel, οι οποίες έχουνε λαστιχένια χτενάκια για σούπερ γουάου όγκο, μέχρι αυτές που δονούνται όπως μια της Estee Lauder αλλά και την Oscillation της Lancome, η οποία δεν είδα να έχει αποτελέσματα), δεν έχουν να αναδείξουν κάτι που πραγματικά να φέρνει αποτελέσματα ή κατι που να αξίζει να συμβιβαστείς, που λέει ο λόγος. Πού είναι οι παλιές καλές εποχές που είχαμε την Dior Fascination? (φωτό απο νετ) Ήτανε επί σειρά ετών η αγαπημένη μου μάσκαρα και είχε την πιο όμορφη συσκευασία...Χωρίς πολλά λόγκο, σε μπλέ συσκευασία και το καπάκι σε σχήμα εξαγώνου, με τέλεια υφή και αποτέλεσμα..Πραγματικό κλας. Σε αντίθεση με το τώρα. Στο αεροδρόμιο το καλοκαίρι αγόρασα την Diorshow σε χρώμα μπλε. Η συσκευασία είναι ότι πιο απαίσιο - τίγκα στο λόγκο (για να μην ξεχνιόμαστε), μέτριος όγκος και βέβαια το προιόν ξεραίνεται σε χρόνο dt.

Έχω επίσης δοκιμάσει Nars, Chanel, Lancome (Fatale) και μια της Loreal, με κοινό σημείο τα λαστιχένια χτενάκια.


Καθόλου όγκος, ενώ οι βλεφαρίδες κολλάνε μιας και το προιόν δεν απλώνεται ομοιόμορφα στο αραιό χτενάκι. Δεν ξέρω ποιός είχε τη φαεινή αυτή ιδέα. Πείτε με παλιομοδίτισσα αλλά τίποτα δεν συγκρίνεται με το παλιο καλό και πολύ παχύ τρίχινο βουρτσάκι. Για αυτό ίσως και πιστεύω ότι μια απο τις καλύτερες είναι ασυζητητί η Faux Cils του YSL, ειδικά σε χρὠμα γκρι. (Αποφύγετε το μωβ. Εμένα μου δημιούργησε ερεθισμό στα μάτια).


Μια άλλη τάση που έχω παρατηρήσει είναι η βάση για μάσκαρα. Μπορεί να αναρωτιέται κανείς γιατί πάλι να ξηλωθώ? Απο εμπειρία θα έλεγα ότι χρησιμεύει όταν έχετε μια μάσκαρα του ενός ευρώ ή τύπου Maybelline Falsies (καθόλου όγκος και άσε που αραιώνει το προιόν πολύ γρήγορα) αλλά θέλετε να δείχνετε ότι φοράτε την Faux Cils. Αγαπημένη μου είναι αυτή της Shiseido. Κρατά δυο μήνες περίπου, μετά σαν να ξεραίνεται, αλλά το αποτέλεσμα είναι απίστευτο. Αν έχετε κοντές βλεφαρίδες, θα τη λατρέψετε. Δεν υπάρχει περίπτωση.

Το τιπ της ημέρας - Μην διστάσετε να ρωτήσετε πώς απλώνουμε τη μάσκαρα ειδικά όταν έχει περίεργο και σουρεάλ βουρτσάκι, όπως για παράδειγμα εκείνο το καμπυλωτό της Hypnose (Lancome). Την αγόρασα πριν απο λίγο καιρό και μόλις πρόσφατα ανακάλυψα πώς ακριβώς τη χρησιμοποιούμε. Βλακεία, αλλά στη ζωή dont take anything for granted, που λένε.

Βαθύς χειμώνας

Μετά τα έντονα και βραδυνά χρώματα του ρεβεγιόν και τα γκλίτερ, λέω να πάρω μια ανάσα. Ίσως οι μπρονζέ αποχρώσεις να είναι συνδεδεμένες με το μαύρισμα και το καλοκαίρι, αλλά βρήκα κάποιες αποχρώσεις που είναι ιδανικές και ιδιαίτερα σικ για το χειμώνα.

Chanel Fandango, απο μια συλλογή του 2009 - σκούρο μπρονζέ-ροζ σε επιδερμίδα nc20 με διακριτικό shimmer. Το χρώμα μού θυμίζει φθινοπωρινά φύλλα που έχουν πέσει...Πανέμορφο επίσης σε καστανές με μελιά μάτια. Το είχα ξεχάσει στο νεσεσέρ γιατί δεν μου άρεσε στην αρχή, αλλά σιγά σιγά το αγάπησα. Πολύ ωραίο με μαύρα ρούχα αλλά και όλες τις καφέ αποχρώσεις, της τερρακότας, του βυσσινί.



Το μυστικό για ανοικτόχρωμες επιδερμίδες είναι το καλό blending....



Στα χείλη το συνδυάζω με το Pansy 115 της Radiant, ένα επίσης μπρονζέ τριανταφυλλί με frosty τελείωμα.




Μου αρέσουν γιατί δίνουν έναν σικάτο και grown up αέρα, αρκετά διαφορετικό απο τα συνηθισμένα λουκ του χειμώνα.

(Η νέα σεζόν με βρίσκει να ανακυκλώνω αρκετά καλλυντικά που τα είχα ξεχάσει μέχρι τώρα.)