Je ne jette rien

Άργησε αλλά έφτασε. Μερικά απο τα αγαπημένα μου κομμάτια τα οποία είναι απο πέντε έως δεκαπέντε ετών. Δυστυχώς τα περισσότερα είναι κρυμμένα, εξού και οι αντιπαθητικές τσαλάκες. Σε γενικές γραμμές πάντως είμαι λίγο λογική όσον αφορά τα ρούχα, δηλαδή δεν έχω κρατήσει τίποτα απο τα παιδικά, εφηβικά ακόμα και φοιτητικά μου χρόνια παρά μόνο ένα δύο κομμάτια. Όταν υπάρχει έλλειψη χώρου, είναι δύσκολο να είσαι συναισθηματικός. Αυτά είναι ότι πρόλαβα να σώσω απο τις διάφορες μετακομίσεις, κατά τη διάρκεια των οποίων έχω χάσει ουκ ολίγα.

Φούστα Temperley,αγορασμένη απο το London Fashion Weekend. Η πρώτη σινιέ φούστα που αγόρασα με τον πρώτο μισθό στην ηλικία των 24. Είχε τότε 50 λίρες (με την παλιά τιμή της λίρας που είχε τότε 600 δραχμές= μου ήρθε εγκεφαλικό και ένοιωθα τύψεις πολλές μετά αλλά οκ η ποιότητά της είναι ασύγκριτη).


Καμηλό σακάκι Burberry αγορασμένο απο sample sale πριν απο πέντε χρόνια. Μόνο 20 λίρες. Περασμένα μεγαλεία, βέβαια - τώρα βλέπω τις ατέλειωτες ουρές στα sales τέτοιου είδους και την κάνω με 1000.


Η beauty editor έβαλε το λευκό πουκάμισο, εγώ βάζω την φούστα της παρέλασης. Χρονολογείται απο την δευτέρα λυκείου (αρχαία) και είναι Artisti Italiani (απίστευτη ποιότητα)

Προσωπικό vintage - πουκάμισο της μητέρας μου, που αγαπώ πολύ και κρατά ακόμα το άτιμο (άσε που σιδερώνεται ΠΟΛΥ εύκολα). Μπόνους - η ετικέτα μοντέλ ντε παρίς, αγορασμένο όμως απο αγαπημένη μπουτίκ της μαμάς μου στου Ζωγράφου στα ένδοξα 80ς.




Παπούτσια Rupert Sanderson, πάλι αγορασμένα απο sample sale. Τα πράσινα είναι τουλάχιστον πέντε χρόνων, τα άλλα ίσως τριών, αλλά αποτελούν προσωπικό ρεκόρ γιατί ακόμα αντέχουν. (Χαλάω παπούτσια στο χρόνο)



Διάφορα φω κοσμήματα - Anna Lou of London, Χριστίνα Δάρρα, Κατερίνα Ψωμά, καρφίτσα απο μια αγορά ό,τι να ναι, σκουλαρίκια πολυέλαιοι απο Accessorize, όλα τουλάχιστον απο το 2003-2004. Το βραχιόλι στην τελευταία φωτό είναι απο εκδρομή με το λύκειο στην Ύδρα (φοβερό φλαςμπακ).






Μερσί για την πρόσκληση Γλαύκη και Beauty Editor.