Βαψομαλλιάς

Ένας, όχι και τόσο γοητευτικός τίτλος για ποστ ομορφιάς, αλλά μόνος ένα τέτοιος μπορεί να δώσει το στίγμα αυτού που νοιώθω όταν βλέπω το κεφάλι μου αυτή τη στιγμή. Καθόλου σέξυ δηλαδή. Το φυσικό μου χρώμα είναι καστανό σκούρο *έβενος για τους προχωρημένους, και εδώ και πολλά χρόνια έχω αποφασίσει να μην ξαναβάψω τα μαλλιά μου λόγω μιας φάσης απλότητας και φυσικότητας που περνάω εδὠ και πάρα πολύ καιρό. Ναι είναι καιρός να απλοποιήσω τη ζωή μου, σκέφτηκα πριν απο 4 χρόνια, και έτσι μετά απο αρκετό καιρό πειραματισμών, αποφάσισα να επιστρέψω στις ''ρίζες'' μου. Πριν απο λίγο καιρό αποφάσισα να κάνω μια αλλαγή, με αφορμή βέβαια και κάποιες άσπρες τρίχες που είδα στο σημείο που έχω κάνει φράντζα. Παράλληλα έκανα και μια αναγκαία τσιγκουνιά - πήρα βαφή για το σπίτι. Πολλές χαρές και θα γλίτωνα λεφτά, αλλά και την βαρεμάρα που με πιάνει στο κομμωτήριο. Είχα επίσης τη φαινή ιδέα ''ναι ας πάρω μια φυσική βαφἠ, τουλάχιστον να κάνω καλό στο περιβάλλον αλλά και σε μένα''. Συνηθως οι βαφές του Χόντου έχουν πολύ δυνατή μυρωδιά οξυζενέ και μου προκαλούν διάφορες αλλεργίες, ζαλάδες κτλ. Πρώτη εντύπωση - Η πωλήτρια στο μαγαζί του Κορρέ, Λονδίνο τώρα, είναι ηλίθια. Διαλέγω μόνη μου το χρώμα. Καστανό του χαλκού. Βλέπω και το δειγματολόγιο. Φαίνεται αρκετά σκούρο, οπότε σκέφτομαι απλώς θα τονίσει το φυσικό μου χρώμα με μια ''ιδἐα'' μπρονζέ απόχρωσης. Λάθος. Μετά απο 35 βασανιστικά λεπτά, ήρθε η καταστροφή. Σκούρο βυσσινί, που μωβίζει στο φώς (ωιμέ) και παραπέμπει σε ανατολικοευρωπαία πενηντάρα. Μου λείπει η μπλέ περλέ σκιά και το χρυσό Μιγκάτο τσόκαρο για να συμπληρώσω το υπόλοιπο λουκ και είμαι έτοιμη για την ρώσικη ντίσκο. Αποτέλεσμα - αν και η βαφή δεν μυρίζει οξυζενἐ ούτε σε ζαλίζει, δυστυχώς το αποτέλεσμα δεν είναι αυτό που βλέπει κανείς στη φωτό της συσκευασίας. Ο Κορρές απέτυχε. Και εγώ αναθεώρησα -- ποτέ μόνη μου, στο σπίτι.

UPDATE: Η χειρότερη βαφή που έχει υπάρξει ποτέ. Μετά απο πέντε λουσίματα, ακόμα βγαίνει σε μαξιλάρια και πετσέτες. Έλεος.