Αυτα χέρια είναι μαχαίρια

Είχα μια δασκάλα ελεύθερου σχεδίου - τότε που πήγαινα στις σχολές Πλάκα στην Πατησίων για να κάνω το portfolio μου, στα μέσα του 90 (προετοιμαζόμουνα για art school στην Αγγλία τρομάρα μου) - την Σοφία η οποία μάς το έλεγε πολύ συχνά αυτό. Αυτό γιατί η ίδια ως ζωγράφος είχε πολύ απεριποίητα δάχτυλα και χέρια, δηλαδή σκληρή, τραχιά επιδερμίδα, κοντά νύχια μέσα στην μπογιά και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς. Μάλιστα μάς έλεγε ότι πολλοί και καλά την σταματούσαν στο δρόμο, ειδικά οι κυρίες και την ρώταγαν με οίκτο 'Δεσποινίς τα χέρια σας....γιατί είναι έτσι?' Και αυτή περήφανα τους απαντούσε 'Αυτά τα χέρια είναι μαχαίρια'. Το είχε δηλαδή κάτι σαν παράσημο, δηλαδή όσο πιο άσχημα και απεριποίητα χέρια είχε, τόσο καλύτερη τέχνη έκανε.

Εγώ πάλι είμαι πιο σοφτ σε τέτοια και είμαι και λίγο κακομαθημένη. Αυτό γιατί στην οικογένεια, η οποία ΟΛΗ πάσχει απο ρευματοειδή αρθρίτιδα, τυγχάνω να χαίρω άκρας (pun) εκτίμησης και θαυμασμού για τα ίσια δαχτυλάκια μου, τα οποία έχω χρέος να κρατώ απαλά και γενικώς εμφανίσιμα. Για την οικογένεια και την Ελλάδα ρε γμτ ένα πράγμα.

Έτσι όταν τον τελευταίο μήνα έπαθα για πρώτη φορά φοβερή νίλα με κάποιο απορρυμαντικό αλλά και με το τσουχτερό κρύο που επικρατούσε - μου προξένησαν απίστευτη κοκκινίλα και ξηρότητα σε σημείο που άρχισα να φοράω γάντια - φρίκαρα. Φρίκαρα γιατί ήταν πολύ άβολο το θέαμα αλλά και γιατί με κοίταζαν αρκετοί με οίκτο τύπου σε έχουνε φυλακισμένη στο σπίτι σαν την Σταχτοπούτα και πλένεις όλη μέρα πιάτα?
Επειδή γενικά δεν ξοδεύω για κρέμα χεριών βάζω ό,τι έχω, έβαζα πραγματικά ότι είχα με αποτέλεσμα να με τσούζουν συνέχεια. Έτσι η ξηρότητα παρέμεινε ανυποχώρητη και η κοκκινίλα έγινε μεγαλύτερη. Ωραία μέχρι εδώ.

Μετά θυμήθηκα μια φοβερή κρέμα, ίσως την καλύτερη που έχω δοκιμάσει, την Sisley Confort Mains, την οποία μου είχαν κάποτε κάνει δώρο και την είχα κάνει πάσα και στη μαμά μου. Η μαμά μου τότε είχε τρομερό πρόβλημα (σε σημείο που είχε πληγές στα χέρια). Η συγκεκριμένη κρέμα πραγματικά 'γιάτρεψε' το πρόβλημά της και μάλιστα όταν τέλειωσε με ρώτησε αν γίνεται να της την ξαναφέρω. Αλλά επειδή μια φορά είναι τυχερός ο άνθρωπος στη ζωή του(δεν ξέρω αν έχετε δεί την τιμή της!), δεν μπόρεσα να την ξανα αποκτήσω και μάλιστα δωρεάν. Αλλά σκέφτηκα τί ωραία που θα ήταν να τήν είχα. Έτσι πέρασαν οι μέρες.

Πώς τελικά το έλυσα το πρόβλημα? Πήγα σε ένα σταντ Jo Malone και μου έκαναν ένα μίνι δωρεάν μασάζ με το φοβερό- και παααανάααακριβοοοο - απολεπιστικό της Jo Malone. Το συγκεκριμένο έχει ένα καλό - ότι είναι φοβερά ενυδατικό. Βέβαια λόγω τιμής δεν το πήρα. Αλλά προτείνω μια πιο φθηνή λύση την οποία έχω δοκιμάσει κατά κόρον - το hand scrub La Source απο Crabtree&Evelyn . Υπέροχα ενυδατικό και αρκετά φθηνότερο. Με το απολεπιστικό της Malone εντάξει δεν εφυγε η ξηρότητα κατευθείαν, όμως μαλάκωσε κάπως η επιδερμίδα (αφού ξεπέρασα το τσούξιμο βέβαια). Η κοκκινίλα παρέμεινε αλλά το θέαμα έγινε λίγο πιο ανεκτό. Μετά μια φίλη που πρότεινε την 8 hour hand cream απο την Elizabeth Arden. Αυτή είχε την συνήθεια να παστώνεται παντού με το λιπ μπαλμ της ίδιας σειράς απο 8 hour σημείο που αναρωτιώμουνα μα γιατί δεν βάζει βαζελίνη που είναι και φθηνότερη, αλλά πιο λιπαρή, αλλά τώρα καταλαβαίνω γιατί....



Την αγόρασα σε μια προσφορά που είδα στο αεροδρόμιο. Την βάζω συνέχεια. Τα αποτελέσματα? Καταπληκτικά. Απαλά χέρια, καμία κοκκινίλα, καμία ξηρότητα και μάλιστα σε δυο τρείς μέρες. Έχει και μια ιδιαίτερη μυρωδιά (σαν θυμάρι ή λεβάντα μου κάνει εμένα) την οποία βρίσκω ιδιαίτερα θεραπευτική (πλασίμπο εφφέ? δεν ξέρω). Πάντως αν και ποτέ δεν είχα πριν αγοράσει κρέμα απο την Elizabeth Arden, δεν ξέρω τη θεωρούσα πολύ βαρετή σαν μάρκα, βλέπω πως έχω κάνει λάθος. Σφάλμα. Η χάρη της 8 hour cream είναι γνωστή. χαρωπά τα δυο μου χέρια τα χτυπώ...