La vita e μπέλα a Milano

Την έχουμε ''δεί'' λίγο τζετσέτερ? Τσεκ.

Αρχές Απριλίου, είχα την τύχη να βρεθώ στο Μιλάνο, το οποίο είχα επισκεπτεί ξανά πριν απο 12 χρόνια. Τότε δεν με είχε εντυπωσιάσει. Αυτή τη φορά μου άρεσε περισσότερο, ίσως γιατί ευχαριστήθηκα καλό φαγητό και καλό καφέ, το οποίο είχα ανάγκη.

Σε γενικές γραμμές -
Αυτό που πήρα σαν αίσθηση ήταν ένα γενικότερο ''σκούπισμα'' της πόλης απο λαθρομετανάστες/μετανάστες. Θυμάμαι πριν απο τόσα χρόνια που είχα πάει, δεν μπορούσες να κάνεις βήμα αν δεν σου την έπεφτε κάποιος κινέζος με την πραμάτεια του και θυμάμαι ότι ήταν ιδιαίτερα πιεστικοί. Δεν το κουνούσαν αν δεν αγόραζες κάτι. Αυτή τη φορά, όλοι αυτοί πια έχουν χαθεί μυστηριωδώς τουλάχιστον απο το κέντρο. Ενδιαφέρον ότι η πόλη τουλάχιστον στα μέρη που κινήθηκα, δεν έδειχνε σημάδια οικονομικής κρίσης. Η Ιταλίδα με το εντυπωσιακό της μαύρισμα, το έντονο μακιγιάζ και την εγχειρισμένη μυτούλα/φουσκωμένο στήθος/κτλ έμοιαζε απτόητη τόσο στο σόπινγκ όσο και στο κομμωτήριο (τα οποία ήταν γεμάτα). Αρκετοί τουρίστες με ''χοντρά''??? πορτοφόλια δεν είχαν πρόβλημα να δώσουν εκείνο το γελοίο cover charge των 2 ευρώ ανά άτομο για χρήση τραπεζομάντηλου και κουταλομαχαιροπίρουνων στα εστιατόρια - μια χρέωση που έδινε και έπαιρνε στα κεντρικά ρεστωράν. Ωραίος καφές, απο τους καλύτερους, αλλά ο καπουτσίνο οκ 5 με 7 ευρώ? Γουί λάβ Μιλάνο αλλά όχι και έτσι. Οκ οι μιλανέζοι άντρες - Ίσως ό,τι χειρότερο κυκλοφορεί στην πιάτσα. Δεν λέω ορισμένοι ωραίοι και περιποιημένοι, αλλά τόσο ναρκισσιστές, τόσο λατίνοι εραστες έτοιμοι να κοιμηθούν με ό,τι κυκλοφορεί -γάτες, τραπέζια στο πεζοδρόμιο, φυτά. Ακόμα πιο τραγικό - στο Μιλάνο είδα τα χειρότερα και τα πιο κακοβγαλμένα φρύδια που έχω δεί στη ζωή μου ΣΕ άντρες. Δεν το βρίσκω απίστευτο που υπάρχει σχετικό γκρουπ και στο facebook. Για τα φρύδια των Ιταλών θα μπορούσα να μιλάω ώρες, αλλά φτάνει με τις γκρίνιες.

Ενδιαφέρον επίσης ότι μια ας πούμε πιο ''μποέμ'' αρτίστικη περιοχή η Brera έχει γεμίσει με μαγαζιά τύπου Accessorize, Gucci και Brooks Brothers. Δεν ξέρω μήπως οι πόλεις της Ευρώπης έχουν αρχίσει να μοιάζουν σε επικίνδυνο βαθμό? Δεν υπάρχει πια διαφορά, ανάμεσα σε Λονδίνο, Παρίσι και Μιλάνο. (οκ άλλη μια γκρίνια).

Αυτό όπως που μου άρεσε στο θέμα της ομορφιάς είναι ότι ακόμα κρατάει το συνοικιακό μαγαζί με τα ωραία καλλυντικά αντί για το μεγάλο εμπορικό. Ενώ στο Λονδίνο έχουμε τα Χάρροντς και τα Σέλφριτζις, εκεί ακόμα βρίσκεις ωραία μαγαζάκια με πανέμορφα καλλυντικά, τοποθετημένα εξίσου φανταστικά, λες και είναι θυσαυροί του Σόθμπις.

Εδώ παραθέτω μερικά παραδείγματα (ναι διέπραξα το μέγιστο αμάρτημα του ''βγάζω φωτογραφίες μαγαζιών κατά τη διάρκεια ταξιδιού΄΄, κράξτε άφοβα.)



Εδώ το νεσεσέρ του ταξιδιού...Στα χιτ το lipbalm της Madina Milanο, μια φθηνή εκδοχή των τσάμπι στικς της Κλινίκ, μια σκιά της ίδιας εταιρείας (σας παροτρύνω να πάτε στα μαγαζάκια της Madina Milano και να αποφύγετε τα Kiko τα οποία έχουν άθλια προιόντα-φθηνά αλλά άθλια,ενώ Madina=φθηνά, αλλά κάποια πχ σκιές, λιπμπαλμ αρκετά καλά.)

Το τονωτικό τζελ ματιών της NYR, αυτό με το τσάι - ok έχετε κουρασμένα μάτια, δεν ξέρω αν κάνει δουλειά όμως. Είναι απο αυτά που θέλω να τελειώσουν τελικά. Το μπρόνζερ της Ντιορ=αγαπημένο. Μάσκαρα Doll Eyes Lancome - καθόλου καλή. Το λαστιχένιο βουρτσάκι δημιουργεί ένα ωραίο clumping...Και η ανακάλυψη?? Απο φαρμακείο δίπλα στο ξενοδοχείο..η φοβερή λάκ της Phyto. Στην αρχή έβριζα την ώρα και την στιγμή που την πήρα -λακ με 11 ευρώ?? ψωνάρα) αλλά τελικά το αξίζει. Δεν κάνει τα μαλλιά τόσο κόκκαλο όσο η Ελνέτ πχ και τους δίνει φοβερό όγκο (σούπερ για αδύναμο μαλλί λάικ μάιν).





Κλείνω με έξυπνο σήμα. ''Αγάπη'' αλά Ιταλικά!

Άρωμα Άνοιξης

Μια απο τις προσωπικἐς μου ''περιέργειες'' είναι ότι δεν φοράω ποτέ το ίδιο άρωμα όταν αυτό τελειώσει, όσο και αν το αγαπώ. Δεν καταλαβαίνω για παράδειγμα αυτό που λένε 'το άρωμά μου είναι το τάδε. Το βάζω χρόνια τώρα και με χαρακτηρίζει απόλυτα᾿. Προσωπικά θα βαριόμουνα να έχω ''ἀρωμα-ῡπογραφή'' και ο λόγος είναι ότι συνδέω το άρωμα που φοράω με εποχές και καταστάσεις, όπως όλοι μας δηλαδή, με τη διαφορά πώς αν το αγοράσω ξανά όταν τελειώσει, νοιώθω ότι ξαναζώ τις ίδιες καταστάσεις, σαν ένα deja-vu. Άσε που αλλάζει η διάθεσή μου και αν τη μια σεζόν νοιώθω φλοράλ, την επομένη μπορεί να θέλω κάτι πιο masculine. Το μόνο ίσως άρωμα που έχω αγοράσει δυο φορές!! είναι το Ginger Essence απο την Origins (φρέσκο και δροσερό, ιδανικό pick me up).


φλου φωτογραφία


Αυτήν την περίοδο νοιώθω να με διαπερνάει (λολ) ένα φίλινγκ έξτρα ρομαντικό για αυτό και διάλεξα την Gardenia της Chanel απο την σειρά Les Exclusives (80 uk pounds απο αφορολόγητα). Είναι ένα άρωμα φλοράλ, αλλά όχι τόσο βαρύ όσο είναι τα αρώματα που έχουν βάση την γαρδένια και επίσης δεν θα το χαρακτήριζα ''μανταμἐ'', αλλά αρκετά μοντέρνο. Άνετα το φοράω και το πρωί, χωρίς να με ζαλίζει δηλαδή και νοιώθω μια ''δεσποινίδα'. Η έκπληξη είναι για μένα όμως το Love της Chloe, το οποίο μού κάνανε δώρο ( αν και λένε ότι δεν πρέπει να κάνεις άρωμα δώρο==σημαίνει χωρισμός).

Στα αρώματα γενικά είμαι λίγο επιλεκτική. Θέλω να είναι κάτι ορίτζιναλ, μια μάρκα που δεν την ξέρει πολύς κόσμος, μια μυρωδιά που να μην είναι πολύ βαριά, κτλ κτλ κτλ (λίστα με περιέργειες ατελείωτη) και συνήθως τέτοιου τύπου αρώματα - απο αυτά που πουλάει σωρηδόν ο Χόντος απο μεγάλους οίκους ή απο την J.Lo - τα βρίσκω πολύ ''πλαστικά'', βαριά χωρίς χαρακτήρα. Παρόλα αυτά το εν λόγω άρωμα είναι αρκετά ενδιαφέρον και φοριέται εύκολα χωρίς να σε ζαλίζει. Είναι και αυτό αρκετά φλοράλ, αλλά έχει στο τέλος μια αίσθηση ''πούδρας'' που το κάνει περισσότερο σαγηνευτικό. Extra points και για την αλυσίδα στο μπουκάλι.

Πήξαμε - Καθημερινά Προβλήματα

Τα έχουμε ξαναπεί, αλλά τυχαίως άνοιξα ένα κουτί με κάτι σκιές και είπα να ξανακάνω ένα ποστ. Πάντα πέφτω στην παγίδα της 'ψαρωτικής' υφής-/αίσθησης (θέλω να δοκιμάσω), αλλά τελικά όλα αυτά τα ορίτζιναλ δεν κρατάνε και πολύ, όπως ας πούμε κρατάει μια κόμπακτ σκιά - η οποία τουλάχιστον δεν φαίνεται ότι έχει χαλάσει ακόμα και αν την έχεις χρόνια.

Για παράδειγμα η γνωστή σκιά της Chanel, Ombre something (στο χρώμα Epatante). Δυστυχώς απο αφράτο μους έγινε ''πέτρα'' μετά απο 8 μήνες. Το ίδιο και μια άλλη σκιά, που είχα πάρει πέρυσι -το Μάιο νομίζω- -η Big Bounce απο την Mac. Εδώ βλέπετε υφή πριν χαλάσει (απο άλλο μπλογκ)

Εδώ στα δικά μάς βλέπετε πως ''λάσπιανε''.



Άλλο που έπηξε-λάσπιανε σε λιγότερο απο ένα χρόνο, το glitter βερνίκι απο την Orly, στο χρώμα - νομίζω - VIP.



Το ξέρω η φωτογραφία είναι λίγο περίεργη (πώς αλλιώς να περιγράψεις την προσπάθειας φωτογράφισης του βαμμένου αντίχειρα στην κουζίνα το βράδυ) αλλά...ενώ το αποτέλεσμα είναι οκ, το βερνίκι έχει πήξει ΤΌΟΟΟΟΟΣΟ πολύ, που αμφιβάλλω αν το δάχτυλο ξεβάψει με 199888783 τόνους ασετόν.

Πάντως ευτυχώς εδώ έχουμε αυτό το τζίνιους προιόν απο την Mavala, το οποίο λέει ότι επαναφέρει τα βερνίκια στην αρχική τους κατάσταση. Το έχω πάρει απο έκθεση ομορφιάς και πιστεύω ότι είναι ένα χρήσιμο προιόν (να και κάτι χρήσιμο).

Κλείνω με κάτι θετικό -

κάποια προιόντα που δοκιμάζω και μου αρέσουν...



Η 4 σε 1 θεραπεία της Sally Hansen (βάση και τόπ κόουτ και άλλα δυο πραγματα που μου διαφεύγουν) είναι η καλύτερη βάση που έχω χρησιμοποιήσει μέχρι τώρα. Αξίζει γιατί στρώνει το βερνίκι - ό,τι ποιότητα και να έχει - καλύτερα. Ειδικά κάτι βερνίκια γκλίτερ της Deborah Lippman που έχω - εκείνο το θαλασσί - γράφει καλύτερα με βάση.

Το 119 της Goldern Rose είναι ένα σικάτο μπεζάκι και γράφει σούπερ σε επιδερμίδες NC20 (με κίτρινους τόνους). Πολύ ωραίο, καθημερινό, το νιουντ στα καλύτερά του. Μου αρέσει και η συσκευασία επίσης. Τιμή - cheap as chips.

Το Plantscription antiageing serum της Origins είναι αυτό που λέει και το όνομά του. Βούτηξα με το ζόρι ένα μικρό δείγμα και η υφή του με εξέπληξε ευχάριστα - δεν κολλάει.

Η κρέμα σώματος της Aveeno είναι η καλύτερη που έχω χρησιμοποιήσει μέχρι τώρα. Μπορεί στο πρόσωπο να χρησιμοποιώ ό,τι να ναι να δοκιμάζω συνέχεια προιόντα, αλλά στο σώμα είμαι πολύ περίεργη. Θέλω κρέμα που να μην μου προκαλεί κνησμό, να ενυδατώνει χωρίς να αφήνει λαδίλα, να στεγνώνει γρήγορα. Το προιόν αυτό είναι ό,τι καλύτερο έχω δοκιμάσει - ναι επαλαμβάνομαι. Σηκώνεσαι το πρωί με επιδερμίδα μεταξένια (ενυδάτωση που διαρκεί)



Look of the month - Scouse Brow

Τον μήνα που μας πέρασε, επειδή δεν είχα πολύ καιρό για περίτεχνα μακιγιάζ, προσπάθησα να επικεντρωθώ σε τρικ που σε δείχνουν ''φτιαγμένη'' χωρίς πολλά πολλά. Σε αυτή την κατηγορία εμπίπτει το γνωστό scouse brow (το έντονο φρύδι) του οποίου έχουμε δεί τρομακτικές βερσιόν αλλά παρόλα αυτά πιστεύω ότι αν γίνει σωστά, το καλοφτιαγμένο φρύδι αλλάζει πραγματικά το πρόσωπο.

Κάποιες σικάτες βερσιόν σε Μπάρμπι και Cara Delevigne.





Έτσι κάθε πρωί, πέρναγα το φρύδι μια στρώση με satin taupe της Mac και έβαζα λίγο μάσκαρα ΜΟΝΟ στις πάνω βλεφαρίδες = ''Bambi vlemma''. Μετά, έβαζα λίγο μπρόνζερ (Dior nude in aurora=the best bronzer for nc20 + a natural effect) και ένα έντονο κραγιόν (DIOR Mazette 28) με λίγο ροζ γκλος για ένα πιο μετριασμένο αποτέλεσμα.

Εμένα ο συνδυασμός αυτός με έχει βολέψει και είναι και γρήγορος.

Not charmante at all

Είμαι λίγο της αυθόρμητης αγοράς κάποιες φορές, ειδικά αν είχα δύσκολη μέρα (και θέλω ένα γρήγορο fix) και το επόμενο προιόν αποτελεί μέρος αυτής της κατηγορίας=η οποία 8 στις 10 περιέχει φέιλς.



Dior in Charmante 537 απο την ανοιξιάτικη συλλογή. Την έχω ξαναπάθει με αυτά τα τύπου balm κραγιόν, τα οποία έχουν ένα πολύ ''απαλό αποτέλεσμα''.

Δείτε, στην Temptalia το swatching για να καταλάβετε.

Κάνει α. άμα είστε μαθήτρια γιατί το αποτέλεσμα είναι πολύ διακριτικό (βέβαια είναι λίγο ακριβό), β. άμα κάνετε πολύ σμόκι μάτι (τέτοιου τύπου κραγιόν είναι ιδανικά για να αναδείξουν ένα έντονο μάτι), αλλά άμα το φορέσετε μόνο του, έ θα δείχνετε τελείως bland, γ. θέλετε κάτι για το ''γυμναστήριο'' (απαλά, δροσερά χείλια τύπου νο μεικ απ λουκ, δηλαδή έχετε παστωθεί και δεν θέλετε να καρφωθείτε=ιδανικό κραγιόν).

Λόγω ανεβασμένης θερμοκρασίας, δεν κάνω σμόκι, δεν πάω επίσης στο γυμναστήριο, τέλος δεν είμαι μαθήτρια, οπότε Λόλα, να ένα φειλ. Ίσως το μόνο καλό που έχει είναι ότι είναι ενυδατικό, αλλά και πάλι...