Οικουμενική της τρίχας

Τον τελευταίο καιρό που παρακολουθούσα όπως όλοι μας βέβαια τις εξελίξεις μέχρι την αναγελλία του νέου μεταβατικού πρωθυπουργού και όλο τον ντόρο και την κατακραυγή με ''το θα γίνει δεν θα γίνει, θα κάτσω δεν θα κάτσω, θα φύγω δεν θα φύγω, θα μείνω δεν θα μείνω''. σκέφτηκα τα εξής.

Ότι και εμείς δεν πάμε πίσω. Ακόμα για απλά πράγματα, διακατεχόμαστε απο την ίδια δόση παραφροσύνης. Παράδειγμα η δική μου αναποφασιστικότητα (και δεν είμαι καν ιχθύς=ο βασιλιάς της αναποφασιστικότητας), με μια απλή αναλογία.

Εδώ τα σαμπουάν που έχω on the go αυτή τη στιγμή - όπως βλέπεται η αναποφασιστικότητα στο μεγαλείο της.







Χρησιμοποιώ κάτι πάραμπεν φρι της Ducray και της Bodyfarm, το Cotton, της μπύρας - Orzene, της Joico, του Body shop, της Klorane και και και.

Και μετά τα ίδια παντελή μου και στο ΄΄στάιλινγκ' με ακόμα μια δόση αναποφασιστικότητας, βλέπε primer της Structure (ναι υπάρχει και πράιμερ σε σπρέι για τα μαλλιά), Volumizing Spray του Fekkai, Straightening Balm του Trevor Sorbie και της Παναγιάς τα μάτια. Μόνο το κερασάκι στην τούρτα λείπει...



Και η πλάκα είναι ότι μετά απο όλα αυτά - άπειρους συνδυασμούς προιόντων αντί να διαλέξω ένα και να τελειώνω -, πάλι ευχαριστημένη δεν είμαι. Σαν κατσιασμένη φαίνομαι (δεν ξέρω αν είναι η εποχή ή εγώ).


Υγ τον διαγωνισμό απο κάτω θα τον αφήσω να τρέξει μέχρι τέλος επόμενης εβδομάδας.