Έχω καιρό που το αναβάλλω, αλλά ήγγικεν η ώρα, ω λέιντιζ...
Μου αρέσει πολύ το beauty sightseeing και γενικά οι μπιούτι οδηγοί και κάτι που δεν έχω δει, αλλά θα ήθελα πολύ, είναι ένας οδηγός για τη μεγάλη φτωχομάνα που βγάζει τα καλύτερα παιδιά, τη Θεσσαλονίκη (αλλά και για άλλες πόλεις).
Υπάρχουν δυο λόγοι γι' αυτό: πρώτον, γιατί μου αρέσει να ξέρω όλες τις τρύπες, τα τι και τα πώς σε κάθε πόλη, όποια και αν είναι αυτά, δεύτερον, γιατί δεν έχω πάει ποτέ σε δυο μέρη στη ζωή μου (εισαγωγή στο five things about me) – εκτός από τα Sephora, δεν έχω πάει ΠΟΤΕ και στη Θεσσαλονίκη. Ανήκουστο, το ξέρω, αλλά δεν είχα ποτέ την ευκαιρία.
Μια φίλη μού λέει «Λέιντι Ντι, αξιοθέατο number one αν έρθεις, Λευκός Πύργος, αξιοθέατο number two, ο ντόκτορας».
Αυτό το ποστ λοιπόν είναι αφιερωμένο στον Ντόκτορα, ένα beauty story από τη Βόρεια Ελλάδα. Γιατί δεν είναι μόνο η www.gettingcheeky.com που ανακατεύει ομορφιά και λογοτεχνία. Μπορούμε και εμείς, με ένα πιο local twist. Κάποιες θα αναρωτηθείτε, γιατί Θεσσαλονίκη... Άσχετο; Ε... εντάξει... ποτέ δεν ξέρεις πού θα σε βγάλει ο δρόμος για χάρη της ομορφιάς και της ρετινόλης.
«Έλα και θα σε πάω και στον ντόκτορα να κάνουμε δέρμα φράπα».
Ξέρουμε πως ο πολιούχος της Θεσσαλονίκης είναι ο Άι–Δημήτρης. Όταν όμως μιλάμε για κάτι ανάλογο όσον αφορά τη θεσσαλονικιώτικη ομορφιά, ε τότε μιλάμε για τη μία και μοναδική Αθηνά Πορφύρη, τη σούπερ φαρμακοποιό–ρυτιδοειδικό, στης οποίας το όνομα πίνει νερό κάθε Θεσσαλονικιώτισσα που σέβεται τον εαυτό της.
Έχει, ας πούμε, η καλή και κομψή Θεσσαλονικιώτισσα βγάλει μπιμπίκι πριν το τεστ της γεωμετρίας; Έχει εμφανίσει ρυτίδα πριν το μεγάλο ραντεβού με τον Σώτο; Ε, μια λύση υπάρχει: μια επίσκεψη στης Πορφύραινας. Βέβαια, μια επίσκεψη στης Πορφύρη δεν είναι σαν αυτά τα ξενέρωτα που ξέρουμε στην Αθήνα. Τι εννοούμε;
«Για να σου δώσω να καταλάβεις, η Αθηνά Πορφύρη είναι μια τύπισσα, το alter ego της Αλίκης Βουγιουκλάκη, με μακρύ πλατινέ μαλλί και 60s λευκό γυαλί τύπου πάρε-με-Γιάννη-Βογιατζή-και-κόλλα-με-στον-τοίχο (αλλά δέρμα φοβερό) που πουλάει κρέμες δικές της και κάνουν και ένα κάρο λεφτουδάκια – εγώ και αρκετές από το συνάφι των αισθητικών της περιοχής την αποκαλούμε «ο ντόκτορας» :p – αλλά δεν έχω ακούσει ποτέ κακά λόγια. Ίσως θα έπρεπε να κάνω ένα venture out για μια κρέμα ρετινόλης απο τα χεράκια της», προσθέτει η φίλη.
Και φυσικά το έκανε.
Και η ιστορία αρχίζει πριν απο 8+ μήνες...
Επίσκεψη νούμερο 1.
«Ήταν μέσα στο λαγούμι–φαρμακείο της, χωμένη σε μια γωνία με το laptop στα πόδια της και οι ξανθές της μπούκλες έπεφταν ανέμελα επάνω του. Διέγραφε παλιές φωτογραφίες που είχε βγάλει το 2009 όταν είχε πάει στην Αρούμπα. Μου λέει "τι θέλεις;". Της λέω "ήρθα να με δείτε και να μου προτείνετε ένα κάποιο skincare, κομμένο και ραμμένο στα μέτρα μου". Μου ρίχνει ένα βλέφαρο και μου λέει "έχεις κυστική ακμή, τι να σε δώ" (σσ. δεν έχω κυστική ακμή). Εεεε, της λέω, "γι' αυτό ήρθα, άσχετα με το τι πιστεύω ότι χρειάζομαι εγώ, να μου πείτε και εσείς τι ζήτημα υπάρχει"» (sucking her up reeeal good).
– Ποιος σε έστειλε;
– Κανείς, μόνη μου ήρθα.
– Έχεις ξανάρθει;
– Όχι για θεραπεία, μια φορά τυχαία έψαχνα ένα αιθέριο έλαιο και με βοηθήσατε (όντως έτσι την είχα γνωρίσει, πριν χρόνια, τυχαία).
– Α, γιατί όσοι έρχονται εδώ είναι συστημένοι και μιλημένοι.
Μετά ξαναγύρισε στο laptop της. Αφού μου είπε μερικά highlights του ταξιδιού (σημ. είμαστε παντελώς άγνωστες) και της Ελληνοαμερικάνας φίλης της που πήγανε μαζί (67 χρονών λέει, θεάρα, λεπτή και ψηλή, λέει, πολύ ωραία γυναίκα, λέει) σηκώθηκε και με προσκαλεί "έλα να σε δω", Σηκώνομαι και πάμε στα μισά του λαγουμιού, που είχε μισό φως απ' έξω, μισό από λάμπα. Σε 2 δεύτερα μού λέει "α, έχεις δίκιο, είναι καλό το δέρμα σου". Της εξήγησα κάπου στο ενδιάμεσο βιαστικά, ότι παλιότερα είχα ακμή, αλλά πριν κανένα 6μηνο φάνηκε να έχει στρώσει το δέρμα μου, οπότε δεν με πολυαπασχολούνε τόσο τα μικρά επιφανειακά σπιθουράκια που δείχνουν να βγαίνουν, αλλά περισσότερο τα σημαδάκια που αφήνουν και το unevenness.
– Θέλω να λάμπει το δέρμα μου, να είναι ομοιόμορφο, υγιές, να μη χρειάζομαι μέικ απ, της τονίζω.
– Say nothing more, είμαι ο άνθρωπός σου.
Και μου βγάζει δύο μπουκαλάκια και ένα βαζάκι και μου λέει πήγαινε στο παιδί (ένας Κύπριος lookalike). Την πληροφορώ πως χρησιμοποιώ τη Volpaderm της Frezy και μου λέει την ξέρω, αλλά ό,τι κι αν χρησιμοποιείς θα το σταματήσεις.
– Μόνο εγώ θα σου λέω τι θα βάζεις στο πρόσωπό σου.
– Οκ, cool. Έχω όμως αρκετή κρέμα ακόμη και κάνει και 30 ευρώ, να μην την τελειώσω πρώτα; Κρίμα είναι.
– Οκ, όπως θες εσύ. Εγώ θα σου πω τι πρέπει να κάνεις και εσύ αποφασίζεις. (oh Lord, did I angry it?)
Θέραπι τσερ
Back to the guy τώρα, μπροστά στο ταμείο, έχει τα τρία προιόντα που μου σύστησε η Πορφύρη μπροστά του: 1 μπουκαλάκι με πιπέτα 25 ευρώ που παίζει το ρόλο του καταπραϋντικού, αντιφλογιστικού, ενυδατικού και αντιβιοτικού καθαριστικού (ήταν περλέ σαν γαλάκτωμα προσώπου για ντεμακιγιάζ) που το χρησιμοποιείς πρωί και βράδυ, κάνεις μασάζ και το απομακρύνεις με βαμβακάκι, ένα βαζάκι με «κρέμα δερματίτιδας» 35 ευρώ που τη βάζεις ταμποναριστά το πρωί και έχει μέσα ψευδάργυρο, μου είπε, και 1 μπουκαλάκι με πιπέτα 35 ευρώ με retin-A 0,075 (έτσι έλεγε η χειρόγραφη ετικέτα που ξέκλεψα με μια ματιά) που βάζεις 5–6 σταγόνες με το χέρι σε όλο το πρόσωπο το βράδυ.
Σύνολο όλα 95 ευρώ, για ένα διάστημα τριών μηνών, όπως με πληροφόρησε (σσ. αν έχετε ήδη αναρωτηθεί, όχι, δεν επαρκούν για τόσο διάστημα τα προϊόντα). Για το ντεμακιγιάζ απαγορεύονται τα mainstream προιόντα, οπότε βάλε άλλο ένα 25ευρο για επιπλέον μπουκαλάκι. Συν το ότι λόγω retin-A χρειάζεσαι αντιηλιακή, και πάλι απαγορεύονται οι mainstream, οπότε άλλα 30 ευρώ για να πάρεις τη δική της.
– Το micellar της Bioderma μπορώ να το χρησιμοποιώ;, τη ρωτάω σε μια προσπάθεια να μειώσω τα έξοδα.
– Δεν το ξέρω, τι είναι αυτό, τι το κάνεις; Θα μου το φέρεις να το δω (αργότερα παρατήρησα το προϊόν στο ράφι του φαρμακείου δίπλα στην ταμειακή).
Της λέω, «οκ θα το φέρω, δεν θα κάνω πειράματα». Ευφράνθηκε όταν το άκουσε αυτό.
Και πάνω που σκεφτόμουν «μωρή Πορφύρη, τηνκαταραμουναχειςγαμωτο», λέω (από μέσα μου) ας όψεται, ας την ακούσω την τρελόγκα και βλέπουμε. Εδώ τόσα και τόσα βάζουμε στη μάπα μας, ας πάει κι αυτό. Σκέφτηκα και άλλες που έχουνε πάει και είναι 40+ και έχουνε φράπα δερματάκι, εγώ δηλαδή γιατί όχι.
– Σε 20 μέρες, θα έχεις γίνει άλλος άνθρωπος, αλλά θα το συνεχίσουμε το πρόγραμμα, για να το κάνουμε ΤΕ–ΛΕΙ–Ο, μου είπε και με σκλάβωσε.
Ε, είναι να μην ψηθείς όταν σου κάνει τέτοια δήλωση; Πες μου εσύ.
...συνεχίζεται....
Σημ. Λέιντι έντιτορ – Ζορπίδη Τράβελ, καμ εν πικ με απ νάου!
