Ο ξάδερφός μου θεωρεί την Βίκυ Φλέσσα μέγα σεξ σύμπολ, εγώ πάλι όχι. Αλλά θα δανειστώ τον τίτλο της εκπομπής για το επόμενο ποστ.
Γενικά δεν είμαι του βαψίματος των νυχιών. Πολύ σπάνια να τα έβαφα δηλαδή και αν αγόραζα ένα βερνίκι ήτανε γιατί μου άρεσε η συσκευασία του περισσότερο ή το χρώμα. Είναι όπως μερικές κοπέλες που δεν μπορούνε να φοράνε γκλος ή κραγιόν γιατί το τρώνε, έτσι και εγώ - δεν μπορούσα ποτέ να βάψω τα νύχια μου. Είμαι επίσης ανυπόμονη και βαριέμαι να περιμένω να στεγνώσουν. Άσε που μου φαινότανε κάπως. Πολύ μανταμέ. Πριν απο δέκα χρόνια που ήμουνα είκοσι, ε, δεν έπαιζε και αυτή η απενοχοποίηση των νυχιών που παίζει σήμερα. Γιατί σήμερα μπορείς να τα βάψεις greige, noir black, κίτρινα, μπλέ και να φαίνεσαι τρέντι, σε αντίθεση με παλιότερα που όταν τα έβαφες (κόκκινα ἠ άντε και με το rouge noir της Chanel που ήτανε και πολύ της μόδας) φαινόσουν πολύ grown up (ευφημισμός για το μανταμέ).
Τα τελευταία δυο χρόνια ξεκίνησα να τα βάφω πιο συστηματικά. Ξεκίνησα δειλά με το 96 της
Seventeen (αρκετά φυσικό σε nc20 επιδερμίδα και πολύ καλή ποιότητα και διάρκεια) και σιγά σιγά υιοθέτησα και άλλα. Τα παραθέτω σε φόρματ εμπνευσμένο απο την
Hedonist Queen.
Απο αριστερά...
OPI Ski Teal we Drop: υψηλές προσδοκίες οι οποίες εξανεμίστηκαν όταν το άπλωσα. Φαίνεται βρώμικο (βλέπε και παλιότερη ανάρτηση), θα σπαταλήσετε το μισό μπουκάλι ασετόν για να το βγάλετε.
Seventeen 297: Πρόσφατο απόκτημα και μεγάλο obsession. Πανέμορφο χρώμα, μοιάζει με το khaki vert της Chanel ή με ένα ωραίο πράσινο που είχε βγάλει πέρυσι τελος πάντων. Πολύ κομψό, θα έλεγα και για γραφείο αλλά εξίσου μοδάτο και για έξοδο. Ιδιαίτερα ωραίο και μοντέρνο και για τα πόδια.
Seventeen 261: Ωραίο μωφ φούξια, ειδικά για χειμώνα, αλλά γιατί όχι και τώρα την άνοιξη. Τα μοδάτα βερνίκια της Seventeen βρίσκω ότι είναι πιο πηκτά απο τα πιο φυσικά, και ίσως να θέλουν λίγο πιο δούλεμα, αλλά βρίσκω ότι είναι αρκετά καλά.
Flormar 19: Το λόου μπάτζετ Rouge Noir μου. Μια μάρκα εκ Τουρκίας (είχα πάρει ένα σωρό όταν πήγα Κωνσταντινούπολη). Τιμές τύπου 1 ευρώ το ένα, καλή ποιότητα επίσης, αλλά οκ δεν διαρκεί και τόσο πολύ. Δεν πειράζει όμως. Κομψότατο χρώμα.
Flormar 360: Ανοικτό σάπιο μήλο με λίγο shimmer. Ωραίο, ανοιξιάτικο, πολύ όμορφο. Εντάξει το shimmer/περλέ εφέ είναι λίγο 80s κατ εμέ(δηλαδή προτιμώ τα πιο μοντέρνα οπάκ), αλλά αρκετά όμορφο.
Paul and Joe 07: Έχει πήξει, αλλά έχει υπέροχη συσκευασία. Δεν είναι άσχημα ποιοτικά, όμως μπορείτε να βρείτε και φθηνότερα. Μου αρέσουν όμως λόγω συσκευασίας.
Μπορείς να πείς όχι σε τέτοιο κουτί?
Και συνεχίζουμε....
Dior 449: Το έχω 3 χρόνια και..ίσως και πιο πολύ και το κρατάω για συναισθηματικούς λόγους, μιας και το είχα κερδίσει σε διαγωνισμό Hondos Center. Είναι παλιά συσκευασία. Ια το περιέγραφα ως το χρώμα της '' εξηντάρας θείας'', ένα ''ακίνδυνο'' σάπιο μήλο με λίγο περλέ εφέ. Δεν έχει πήξει πολύ, πράγμα που αποτελεί θαύμα.
YSL 27: Δώρο ήτανε και αυτό και το κατατάσσω στην ίδια κατηγορία με το επάνω. Μόνο που αυτό έχει αρκετό shimmer που φαίνεται μπλε στο φώς.
Erre Due : απο περιοδικό. Το ένα είναι κόκκινο (θυμίζει το red dragon της Chanel αλλά εκείνο μου έπηξε γρήγορα) και το άλλο έντονο φούξια. Τρομερά. Δεν τα είχα ξαναδοκιμάσει, αλλά φοβερή ποιότητα. Το κόκκινο μού κράτησε τουλάχιστον μια βδομάδα (εντάξει δεν έπλυνα πολλά πιάτα, αλλά με μια στρώση και top coat, μια χαρά ήτανε).
Adamo 25: ΄Εντονο κοραλλί, πολύ ωραίο για διακοπές (το είχα πάρει απο την Πάρο (χαχα), αλλά κακή ποιότητα. Το πολύ δυο μέρες θα κρατήσει. Έχει λίγο χρυσό shimmer.
Golden Rose 87: Απο ταξίδι στην Κωνσταντινούπολη. ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ. Ζεστό οπάκ κοραλλί, φοβερή υφή και ποιότητα για μια δυο λίρες. Σούπερ.
Stephane Marais 5: Ένα περλέ ανοικτό ροζ (κουφέτο), χαριτωμένο, αλλά λίγο ντεμοντέ. Το είχα πάρει απο Space NK πριν απο δέκα χρόνια παρακαλώ και δεν έχει πήξει. Φοβερή ποιότητα. Η σειρά του Marais έχει δυστυχώς σταματήσει.
OPI Oh So Glam: 80ίλα, αγάπη μου. Είναι άσπρο με χρυσό shimmer. Νομίζω γράφει καλύτερα αν είστε μελαχρινή και μαυρισμένη και το βρίσκω πιο σικάτο απο το οπάκ λευκό βερνίκι. Παρόλα αυτά καλή ποιότητα, όπως όλα τα OPI.
Golden Rose 66: Είναι περλέ γκρι το άτιμο και θυμίζει λίγο μπαρμπαρέλλα, αλλά παρόλα αυτά η μάρκα είναι πολύ καλή. Θεωρώ τη συσκευασία πολύ έτσι 50ς vintage cult, ενώ μου αρέσει και το Paris στο λόγκο. Πολύ χαριτωμένο.
Εδώ βλέπετε την αγάπη μου για το γκλίττερ, το οποίο περνάω πάνω απο οπάκ βερνίκια. Δυστυχώς όμως δεν φαίνονται τόσο πολύ. Το Claire's είναι κακής ποιότητας (δεν το συνιστώ), το Paul and Joe, οκ αλλά έπηξε γρήγορα, το Champneys, ok, αλλά δεν μου αρέσει σαν μάρκα. Είχα και ένα της Golden Rose, το οποίο ήτανε φανταστικό αλλά μου τέλειωσε. :(
OPI Coney Island Cotton Candy: Το έχω καιρό (δεν έπηξε ευτυχώς) και το είχα πάρει γιατί είχα διαβάσει στο Instyle ότι το φοράνε όλα τα σελέμπριτις όταν θέλουνε να κάνουνε γαλλικό μανικιούρ. Δεν με είχε ξετρελάνει, γιατί το βρήκα να ''κουφετίζει'' λίγο, το είχα βρεί κάπως ροζ και έκτοτε προτιμώ το 96 της Seventeen που είναι πιο μπεζ και ταιριάζει με το χρώμα της επιδερμίδας μου. Παρόλα αυτά καλό basic.
Τέλος,
Εδώ έχω να κάνω τις εξής παρατηρήσεις. Εάν χρησιμοποιείτε βάση και top coat, ετοιμαστείτε να κάνετε ''κεφάλι''. Τελευταίως χρησιμοποιώ τα δυο προιόντα της Radiant (Vitamin Force και Top Coat), τα οποία ενώ είναι πολύ καλά, παιδιά, μυρίζουν απαίσια. Θα αερίζετε το δωμάτιό σας για ώρες και δεν θα φεύγει με τίποτα η μυρωδιά. Αλλά δεν μυρίζουν μόνο αυτά - έχω το καταπληκτικό OPI Seche Vite (φοβερό τοπ κόουτ, το οποίο όμως πήζει γρήγορα, διαρκεί πέντε έξι μήνες μόνο), το οποίο μυρίζει εξίσου δυνατά. Δεν αντέχεται. Μόνο της Essie η βάση, η οποία μυρίζει σαν κόλλα UHU, είναι κάπως πιο υποφερτή.
Μπόνους - Έχω ακούσει ότι για να μην πήζουν γρήγορα τα μανό, τα βάζουμε στο ψυγείο. Το έχω δοκιμάσει με κάποια και ομολογώ πώς it works, αλλά δεν μου αρέσει η ιδέα ότι προιόντα ομορφιάς βρίσκονται δίπλα στα αυγά ή στη φέτα. Πάντως παρατείνει τη ζωή του μανό. Ουφ...
